Ο σύντροφος Κώστας Λυμπερόπουλος, γεννήθηκε στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας στις 20 Μαΐου 1925, το 3ο παιδί πολύτεκνης οικογένειας αγροτών βιοπαλαιστών.
Από πολύ μικρή ηλικία γνώρισε την αδικία και την βαρβαρότητα όταν για αγροτικό δάνειο του πατέρα του, τους πήραν το σπίτι και αναγκάστηκαν να ζήσουν σε άθλιες συνθήκες και ο ίδιος να βγει στη βιοπάλη.
Προπολεμικά έρχεται σε επαφή με την οργάνωση της ΟΚΝΕ στο χωριό.
Το 1943, έρχεται σε επαφή με το κόμμα και από το Φλεβάρη αναλαμβάνει αντιστασιακή δράση. Στις αρχές του 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ.
Συμμετέχει σε πολλές μάχες με τον ΕΛΑΣ μεταξύ άλλων στην μάχη της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, στην πολιορκία της Τρίπολης, στις μάχες σε Άργος και Ναύπλιο.
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζα και το κυνηγητό από κράτος και παρακρατικούς μηχανισμούς βγαίνει στην παρανομία την άνοιξη του 1945, επικηρυγμένος πλέον από το αστικό κράτος με 16 εκατομμύρια!
Συμμετέχει στις πρώτες οργανωμένες ομάδες διωκόμενων αγωνιστών.
Τον Ιούνη του 1946 συλλαμβάνεται στο χωριό Ίσαρη Αρκαδίας, όπου και ξεκινά μια πολύχρονη διαδρομή σε φυλακές και εξορίες: Πρώτα Τρίπολη – Καλαμάτα – Ακροναυπλία – Κυπαρισσία – Πύλος – Μακρόνησος – Γυάρος – Ακροναυπλία – Άμφισσα – Αβέρωφ – Άμφισσα – Αίγινα – Χαλκίδα και τέλος Τρίπολη από όπου απολύεται το Δεκέμβρη του 1955 για λόγους υγείας.
Με την αποφυλάκισή του παραμένει σε επαφή με το κόμμα και τη δεκαετία του 1960 αναλαμβάνει χρεώσεις στην οργάνωση της ΕΔΑ στην Πετρούπολη.
Με την κήρυξη της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου του 1967, καταφέρνει να μείνει στην παρανομία για δύο μήνες και συλλαμβάνεται τελικά τον Ιούνη του 1967, όπου για δεύτερη φορά στέλνεται στη Γυάρο και συνέχεια στη Λέρο, όπου απολύεται το 1969 πάλι για λόγους υγείας.
Με την συνταξιοδότηση του το 1984 εγκαθίσταται μόνιμα στο χωριό του, στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας.
Στη μεγάλη κρίση του κόμματος το 1989-91, συμβάλει στην ανασυγκρότηση της κομματικής οργάνωσης της Άνω Μεσσηνίας.
Ήταν μέλος της ΠΕΚΑΜ, και της ΠΕΑΕΑ –ΔΣΕ Μεσσηνίας.
Ο σ. Κώστας μέχρι το τέλος της ζωής του πάλεψε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η αγνή προσωπικότητά του, η ζωντάνια του, η θέληση του για προσφορά πάντα θα μας συνοδεύουν.
Τον αποχαιρετάμε με την υπόσχεση να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πείσμα και δύναμη στο καθήκον μας, στην πάλη μας για το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού μας, για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει στο χωριό του, το Διαβολίτσι Μεσσηνίας, την Παρασκευή 12 Ιουλίου 2024, στις 6 το απόγευμα, στο νεκροταφείο του χωριού”.
