Το φαινόμενο, το αεροδρόμιο της Καλαμάτας να πλημμυρίζει από λύματα και να μην λειτουργούν διάφορες σοβαρές υποδομές, όπως η αποχέτευση, δεν είναι φετινό αλλά σχεδόν μόνιμο τα τελευταία χρόνια.
Η εγκατάλειψη, η έλλειψη προσωπικού, η εκχώρηση υπηρεσιών όπως της καθαριότητας σε εργολάβους, που σημαίνουν εντατικοποίηση και κακοπληρωμένη εργασία, είναι καθεστώς στον «Κρατικό» αερολιμένα Καλαμάτας.
Για το κεντρικό κράτος και την κυβέρνηση αποτελεί βασική πολιτική επιλογή η απαξίωση και η λειτουργία του αεροδρομίου με αυτό το απαράδεκτο καθεστώς. Για την Περιφερειακή Αρχή και την διοίκηση της Περιφέρειας στη Μεσσηνία όμως, αυτή η κατάσταση είναι μόνο ντροπιαστική. Πρώτοι στις φιέστες για την υποδοχή των τουριστών λες και είμαστε τη δεκαετία του 1960. Πρώτοι στη χρηματοδότηση των tour operators, των αεροπορικών εταιρειών, των ξενοδόχων με ζεστό χρήμα. Πρώτοι στη «διεκδίκηση» να προχωρήσει ο διαγωνισμός για την ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου.
Από την άλλη, η Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν πρόβαλε και δεν προβάλλει καμία διεκδίκηση για βελτίωση των υποδομών του κρατικού αεροδρομίου, για ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα του, για βελτίωση των απαράδεκτων σχέσεων εργασίας, για τους απαράδεκτους μισθούς των εργαζομένων που δουλεύουν σε εργολάβους.
Όταν ο στόχος είναι η λειτουργία με το λιγότερο κόστος και ταυτόχρονα η μέγιστη κερδοφορία, μικρή διαφορά έχει αν είναι κρατικό ή ιδιωτικό το αεροδρόμιο Καλαμάτας. Κριτήριο για νέες επενδύσεις, για βελτίωση των απαρχαιωμένων υποδομών, αποτελεί αποκλειστικά και μόνο το προσδοκώμενο κέρδος, που εξαρτάται από την αύξηση ή μείωση της κυκλοφορίας του αεροδρομίου, την γενικότερη πορεία του Τουρισμού που είναι ιδιαίτερα ασταθείς παράγοντες.
Μέχρι να γίνουν λοιπόν αυτές οι μεγάλες επενδύσεις, ας φτιάξουν οι αρμόδιοι τις τουαλέτες του αεροδρομίου της Καλαμάτας.
