Η ομορφότερη ορεινή διαδρομή της Πελοποννήσου ξεκινάει από τη Σπάρτη για να καταλήξει στην Καλαμάτα (ή το αντίθετο), όχι όμως μέσω του σύγχρονου αυτοκινητόδρομου αλλά ακολουθώντας την παλιά επαρχιακή οδό του Ταϋγέτου.
Ο Πενταδάχτυλος των Βυζαντινών και ο Ταλετός των αρχαίων Ελλήνων, αγγίζοντας τα 2.407 μ. υψόμετρο είναι το δωδέκατο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Ο χαρακτηρισμός Τρούλος του Μοριά του έχει δοθεί επειδή αποτελεί και το ψηλότερο βουνό στην Πελοπόννησο. Παράλληλα η οροσειρά του, φτάνει τα 115 χιλιόμετρα μήκος. Λόγω του τεράστιου όγκου του εκτείνεται σε τρεις νομούς, Αρκαδία, Λακωνία και Μεσσηνία.
Γνωρίζοντας το επιβλητικό όρος του Ταϋγέτου
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γνωρίσεις κανείς αυτό το επιβλητικό όρος στα νότια της χώρας. Από πανέμορφα χωριά και μοναστήρια σκαρφαλωμένα στις πλαγιές μέχρι μονοπάτια που διασχίζουν ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι του βουνού, φαράγγια και κοιλάδες.
Ο πιο εύκολος όμως τρόπος για να δεις κανείς το μεγαλείο της φύσης να ξεδιπλώνεται μπρος τα μάτια του είναι να πάρει το αυτοκίνητό του και να κάνει τη διαδρομή Σπάρτη – Καλαμάτα μέσω της παλιάς οδού που συνέδεε τις δυο αυτές πόλεις. Μια διαδρομή ιδιαίτερα αγαπητή από όσους της διέσχιζαν και με πολλές αναμνήσεις.
Πριν από κάποια χρόνια, προτού δοθεί στην κυκλοφορία ο νέος αυτοκινητόδρομος, για να φτάσεις από τη Σπάρτη στην Καλαμάτα (ή το ανάποδο) έπρεπε να σκαρφαλώσεις στον Ταΰγετο. Είτε ακολουθώντας την κλασική φιδωτή διαδρομή από το τουριστικό περίπτερο είτε μέσω Μεγαλόπολης.
Η πιο εντυπωσιακή διαδρομή της Πελοποννήσου
Η πιο εντυπωσιακή βέβαια πορεία είναι αυτή που ξεκινάει από τη Σπάρτη, ανηφορίζει στην Τρύπη και το διάσημο Καιάδα και από κει ακολουθώντας τις κορδέλες ξεκινά να ανεβαίνει το βουνό διασχίζοντας το άγριο φαράγγι της Λαγκάδας.
Η υψομετρική διαφορά Σπάρτης – τουριστικού περίπτερου ορίζεται σχεδόν στα 1.100 μέτρα. Πράγμα που σημαίνει πως μέχρι να φτάσουμε στο τουριστικό περίπτερο στο οποίο λειτουργεί καφετέρια και εστιατόριο έχουμε μπροστά μας μόνο ανηφορική πορεία.
Η διαδρομή όμως φυλάει πανέμορφα σημεία που κόβουν την ανάσα. Κινούμενοι στην κόψη του γκρεμού θα χρειαστεί να μπούμε σε τούνελ μέσα στα βράχια, να ανέβουμε σε «μπαλκόνια» βράχων και να διασχίσουμε σημεία κυριολεκτικά σκεπασμένα από πλατάνια. Μοναδική συντροφιά μας, κάποιοι άλλοι ρομαντικοί οδηγοί και μερικά αγριοκάτσικα ενίοτε κι αγριογούρουνα.
Το σκηνικό είναι ονειρεμένο όλες τις εποχές του χρόνου. Μα αν τύχει και περάσεις τους φθινοπωρινούς μήνες τότε ένα παραμυθένιο τοπίο σε χρυσοκίτρινα, πορτοκαλιά και κόκκινα χρώματα θα σε μαγέψει!
Αν βρεις χώρο να παρκάρεις, τότε κατέβα και χάζεψε την πανέμορφη θέα. Θα νιώσεις ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα ολοκλήρωσης μέσα σου κι ένα θαύμα να συντελείται στις άγριες πλαγιές του Ταϋγέτου. Γιατί πώς να το κάνουμε; Όσα και να φτιάξει ο άνθρωπος, όσα μνημεία και να ανεγερθούν, όσες τέχνες και να εξυμνηθούν, η φύση θα παραμένει πάντα το ένα και μοναδικό θαύμα της ζωής.
Όπως είπαμε το ψηλότερο σημείο της διαδρομής είναι το τουριστικό περίπτερο στα 1.300 μέτρα υψόμετρο. Η αλλαγή της θερμοκρασίας από τις δυο πόλεις εδώ είναι αισθητή μιας και φτάνει στους 10 βαθμούς διαφορά.
Καλούδια από μικροπωλητές, ταβέρνες κάτω από τα πλατάνια κι ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα
Από το τουριστικό και μετά κατηφορίζουμε το βουνό με μια απέραντη θέα μεταξύ βουνού και θάλασσας. Εδώ σημείωσε πως βλέπεις (αν πετύχεις την κατάλληλη στιγμή) ένα από τα πιο φαντασμαγορικά ηλιοβασιλέματα με τον ήλιο να χάνεται στο μεσσηνιακό κόλπο βάφοντας τον ουρανό με τα πιο έντονα πορφυρά χρώματα!
Σε όλο το μήκος αυτής της διαδρομής θα συναντήσεις και μικροπωλητές που πουλάνε τα καλούδια τους σε πρόχειρα παραπήγματα στην άκρη του δρόμου. Τοπικά, αγνά προϊόντα ανάλογα την εποχή, με τη σφραγίδα και τη φροντίδα της περιοχής.
Όπως σωστά υποψιάζεσαι (αν είσαι νέος) ή όπως σωστά θυμάσαι (αν είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία) όταν αυτή ήταν η βασική αρτηρία επικοινωνίας και μεταφορών των δυο πόλεων, γινόταν ένας χαμούλης από τέτοιους μικροπωλητές σε όλο το μήκος της διαδρομής. Ακόμα και σήμερα εδώ θα βρεις το πιο ζουμερά και νόστιμα κεράσια την άνοιξη αλλά και τα πιο τραγανά και γευστικά κάστανα το φθινόπωρο. Θα αγοράσεις επίσης αγνό μέλι, μυρωδάτο τσάι και άλλα μυρωδικά και βότανα του βουνού.
Πέφτοντας από την πλευρά της Καλαμάτας θα βρεις ωραιότατες ταβέρνες στα χωριουδάκια που θα περάσεις που αν πεινάς θα γίνουν η προσωπική σου όαση. Κάτω από τα πελώρια πλατάνια θα γευτείς ντόπιο τυρί, άγρια χόρτα, κρέατα της ώρας και ψητό γουρουνόπουλο.
Ξέρω πως οι σύγχρονοι κλειστοί αυτοκινητόδρομοι είναι άνετοι, γρήγοροι και προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Κανένας από αυτούς όμως δεν θα σου προσφέρει τη μαγεία του φυσικού πλούτου ενός βουνού. Γι αυτό, την επόμενη φορά που θα θες να πας από τη μια πόλη στην άλλη, ξανά σκέψου το!
