Γιατί ενώ ξεκινάνε με τις καλύτερες των προθέσεων, κάποιες σχέσεις μακροημερεύουν και κάποιες άλλες αποτυγχάνουν παταγωδώς; Το μυστικό της ευτυχίας κρύβεται στη συμπεριφορά, εξηγούν οι ειδικοί.
Όπως αποκαλύπτουν οι στατιστικές, οι μήνες από τον Μάιο ως τον Σεπτέμβριο είναι η περίοδος των γάμων. Μάλιστα, ο Ιούνιος είναι ο πιο δημοφιλής μήνας για γάμους και ακολουθεί ο Ιούλιος, ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος. Είναι ίσως εντυπωσιακό, αν σκεφτούμε ότι τον Ιούνιο, λόγου χάρη, σχεδόν καθημερινά μόνο στις Η.Π.Α. 13.000 ενήλικοι λένε το πολυπόθητο «δέχομαι» στον/στη σύντροφό τους και δεσμεύονται σε μία μακροχρόνια συμβίωση, γεμάτη ευτυχία, επικοινωνία και αγάπη. Στην πραγματικότητα, όμως, τα πράγματα δεν συμβαίνουν ακριβώς έτσι. Συχνά οι γάμοι καταλήγουν σε αποξένωση, προβλήματα επικοινωνίας, δυσάρεστα συναισθήματα, χωρισμό και, βέβαια, διαζύγιο. Από όλους τους ανθρώπους που παντρεύονται μόνο οι 3 στους 10 παραμένουν σε υγιείς, ευτυχισμένους γάμους, αποκαλύπτουν οι έρευνες. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Το προφίλ της πετυχημένης σχέσης
Σχετικές έρευνες και μελέτες έχουν γίνει πολλές. Οι ειδικοί έχουν προσπαθήσει να σκιαγραφήσουν το προφίλ του πετυχημένου γάμου και της ευτυχισμένης σχέσης, να υπολογίσουν τα χρόνια που πρέπει να έχει διαφορά το ζευγάρι, το πόσα και τι παιδιά πρέπει να κάνει, πόσα χρήματα να κερδίζει, έχουν τονίσει τη σημασία της «χημείας», των κοινών στόχων και της παρόμοιας κοσμοθεωρίας… Το ζήτημα είναι όμως ότι όλα τα παραπάνω είναι παράμετροι τις οποίες συνήθως εμείς οι άνθρωποι που απαρτίζουμε το ζευγάρι δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ή να αλλάξουμε. Και τι θα κάνουμε; Θα αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους; Όχι! Θα προσπαθήσουμε να ελέγξουμε αυτό που σίγουρα μπορούμε, που δεν είναι άλλο από τη συμπεριφορά μας απέναντι στον/στη σύντροφό μας. Το μυστικό για μια καλή και μακρόχρονη σχέση ίσως κρύβεται σε μερικές απλές λέξεις, όπως είναι η ευγένεια, η γενναιοδωρία, η κατανόηση, το ενδιαφέρον για τον άλλον, η καλή πρόθεση απέναντί του και η έλλειψη ανταγωνισμού.
Χωρίς επιθετική διάθεση
Δύο ψυχολόγοι, ο John Gottman και ο Robert Levenson, έκαναν, το 1986, ένα πείραμα με νιόπαντρα ζευγάρια. Τα έφεραν στο εργαστήριό τους για να παρατηρήσουν πώς λειτουργούν οι σύντροφοι μεταξύ τους. Τους ζήτησαν να μιλήσουν για τη σχέση τους και, ταυτόχρονα, με ηλεκτρόδια μετρούσαν τους καρδιακούς παλμούς, τη ροή του αίματος, καθώς και την ποσότητα του ιδρώτα που παρήγαν. Τους ξαναείδαν μετά από 6 χρόνια. Κάποιοι ήταν ακόμα ευτυχισμένοι στις σχέσεις τους και κάποιοι είχαν είτε χωρίσει είτε ζούσαν μαζί δυστυχισμένοι. Αυτό που παρατήρησαν οι ερευνητές ήταν ότι οι «δυστυχισμένοι» είχαν σημειώσει έντονες καταγραφές στα ηλεκτρόδια πριν από χρόνια (είχαν πιο γρήγορο καρδιακό ρυθμό, πιο γρήγορη ροή αίματος και περισσότερο ιδρώτα). Ενώ, δηλαδή, φαίνονταν ήρεμοι, οι σωματικές τους αντιδράσεις φανέρωναν ότι όταν κάθονταν δίπλα στον/στη σύζυγό τους και μίλαγαν για τη σχέση τους, το σώμα τους αντιδρούσε με βάση τους αρχέγονους μηχανισμούς του στρες, σαν να χρειαζόταν να αντιμετωπίσουν ένα ζώο έτοιμο να τους επιτεθεί. Περνώντας τα χρόνια, οι συγκεκριμένοι ερευνητές έκαναν πολλά πειράματα και κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: όσοι είχαν έντονες σωματικές αντιδράσεις όταν νιόπαντροι μιλούσαν για τη σχέση τους, κατέληγαν να δυστυχήσουν στους γάμους τους. Ακόμα και όταν περιέγραφαν ευχάριστες στιγμές, οι σωματικές τους λειτουργίες έδειχναν ότι ήταν έτοιμοι να επιτεθούν ή να αντιμετωπίσουν κάποια επίθεση. Οι «ευτυχισμένοι», από την άλλη, είχαν πιο φυσιολογικές σωματικές λειτουργίες. Ένιωθαν ήρεμοι, όχι απαραίτητα γενικά στη ζωή τους, αλλά στο πλαίσιο της σχέσης τους και της επικοινωνίας με τον/τη σύντροφό τους.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: vita.gr
