«Δεν σε παίζω αφού είσαι άλλη ομάδα!»
Κατά καιρούς διαβάζουμε άρθρα που αφορούν τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Μαθαίνουμε για τις ασχήμιες που μπορεί να προκαλέσουν, πόσο κενό μπορεί να αφήσουν ένα άτομο, τι επιπτώσεις έχουν για την κοινωνία.
Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε όμως εμείς σαν γονείς για να μη μεταδώσουμε αυτόν τον αρνητισμό στα παιδιά μας, για να μην επιτρέψουμε να σκουριάσει τις ψυχές τους;
Το προηγούμενο ΣΚ είχαμε πάει σε ένα παιδικό πάρτι συμμαθήτριας του γιού μου. Το σκηνικό γνωστό. Τη μια αλλόφρονα παιδιά να τρέχουν παντού, την άλλη να χτυπιούνται, μετά να ξανατρέχουν, να παίζουν μπάλα, να σκαρφαλώνουν εκεί που τους έχεις πει να μην σκαρφαλώσουν, να χώνουν καμιά αγκωνιά στον διπλανό στα κρυφά για να μην τους δουν οι γονείς, να μπουκώνουν πατατάκια μαζί με το χέρι που τα κρατάει, αφού πρώτα βέβαια μ’ αυτό το χέρι έχουν πιάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ κλπ.
Αγαπημένη ηλικία των 5…
Ο δικός μου ήταν απ’ αυτούς που έτρεχαν, έχωναν πατατάκια και άλλα στο στόμα (όσοι μας είδαν σίγουρα οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι τον κρατάμε ατάιστο), σκαρφάλωναν πάνω σε καρέκλες, τραπέζια, τοιχαλάκια, γενικώς έκανε όλο το πακέτο. Κλασσικά. Και φυσικά έπαιζε μπάλα με τα άλλα αγόρια της τάξης του, πράγμα που σημαίνει ότι έριχνε και δεχόταν που και που αγκωνιές.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: themamagers.gr
