Ο ευπατρίδης, αγωνιστής, επιστήμονας, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος Σωτήριος Βαχαβιώλος χθες, Πέμπτη, 6η Φεβρουαρίου 2025, έχασε την τελευταία μάχη της ζωής του σε ηλικία 79 ετών έχοντας στο πλευρό την οικογένειά του.
Την θλιβερή είδηση ανακοίνωσε η ηγεσία του ομίλου «Mistras Group», αμέσως μετά την εκδημία του.
Ο αείμνηστος ήταν άνθρωπος με κεφαλαία, διακεκριμένος επιστήμονας, ο οποίος τίμησε όσο ελάχιστοι τον τόπο καταγωγής του και την ομογένεια ονομάζοντας τον όμιλό του σε «Μυστρά», τιμώντας την καταγωγή του.
Ο αείμνηστος – όπως και άλλοι Λάκωνες συναγωνιστές και φίλοι του – πίστευε στην ρήση των Αμερικανών συμπολιτών τους «sky is the limit». Στις αρχές του 2000 με την εξαγορά άλλων εταιρίων του κλάδου της ασφάλειας των υποδομών να μεγαλώσει τον όμιλο και να κατακτήσει την πρωτοκαθεδρία στον κλάδο.
Με την ευσπλαχνία του και την γενναιοδωρία του έκανε την διαφορά και έδιδε το έναυσμα της κοινωνικής προσφοράς στα στελέχη του ομίλου του και στην νεότερη γενιά των Ελληνοαμερικανών.
Την τελευταία πενταετία η υγεία του κλονίστηκε και ο Σωτήριος Βαχαβιώλος αποσύρθηκε από τα καθήκοντά του ως προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου και ανακηρύχτηκε επίτιμος πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Mistras Group (Founder & Chairman Emeritus).
«Το άλλο μου σχολείο ήταν το χασάπικο»
Γεννήθηκε το 1946 και ήταν ο δεύτερος γιος από τρία παιδιά του Ιωάννη, κρεοπώλη, και της Αθανασίας, νοικοκυράς. Η ιδιαίτερη πατρίδα του ήταν ο Μυστράς, όπως μπορούσε να καταλάβει κανείς και από το όνομα που είχε δώσει στην εταιρεία του. Οφείλε την αγάπη του στα Μαθηματικά στον θείο του Ντίνο, δεύτερο ξάδερφο του πατέρα του.
«Το άλλο μου σχολείο ήταν το χασάπικο», είχε πει ο ίδιος, που συνήθιζε να βοηθά τον πατέρα του εκεί. «Ποτέ δεν είδα άνθρωπο να πεθαίνει από σκληρή δουλειά», του έλεγε ο πατέρας του, όταν ο μικρός δυσανασχετούσε καθώς ερχόταν το Πάσχα και είχαν να σφάξουν έως και 200 αρνιά. «Γιατί, ρε πατέρα;», τον ρωτούσε. «Δεν ξέρεις τι θα γίνει αύριο», απαντούσε. «Και είχε δίκιο. Τα πρώτα χρόνια στην Αμερική, δούλεψα χασάπης και έβγαλα πολύ καλά χρήματα. Ήταν, βλέπεις, μια δουλειά που δεν την έκανε ο καθένας», είχε αναφέρει.
«Πάντα ήθελα να έχω δική μου επιχείρηση. Περισσότερο απ’ όλα, από τις πατέντες και τα συγγράμματα και τις βραβεύσεις, ήμουν υπερήφανος για τις θέσεις εργασίας που δημιούργησα. Το έλεγα και σε όλους τους πολιτικούς που συναντούσα και στους Ελληνοαµερικανούς που κατείχαν θέσεις σε μεγάλες εταιρείες: το καλύτερο για την Ελλάδα είναι ν’ ανοίξουν ένα εργοστάσιο, μικρό – μεσαίο, δεν έχει σημασία. Κάθε εργοστάσιο “ανοίγει” και άλλα βοηθητικά, δημιουργεί δουλειές αμέσως. Πόσοι θυμούνται σήμερα τι σήμαινε να συναρμολογούνται αυτοκίνητα Nissan στην Ελλάδα;» είχε προσθέσει ο κ. Βαχαβιώλος.
Με πληροφορίες από anamniseis.net, ellines.com, ekirikas.com
