Το 4ο κατά σειρά παγκόσμιο βραβείο της κατέκτησε η Μεσσήνια ποιήτρια Παναγιώτα Αντωνακοπούλου, για το νέο ποίημα της «Διελκυστίνδας Λήθη».
Πιο συγκεκριμένα, κ. Αντωνακοπούλου κέρδισε το 1ο βαραβείο στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2019, που διοργάνωσε ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων τόσο για το ποίημα της όσο και για τη συμβολή της στην προαγωγή των αξιών της ελληνικής λογοτεχνίας.
– Κυρία Αντωνακοπούλου πείτε μας λίγα λόγια για το νέο αυτό «παιδί σας»
– Το ποίημα έχει τίτλο «Διελκυστίνδας λήθη». Είναι η μνήμη της Κύπρου μας που παραμένει κατά το ήμισυ κατεχόμενη. Είναι η μνήμη τόσων αδικοχαμένων Ελληνοκυπρίων, μνήμη που πρέπει να παραμένει πάντοτε άσβεστη αλλά παράλληλα είναι και μνήμη κάθε χώρας ή περιοχής και των λαών τους που βίωσαν ή βιώνουν την τυραννία και την αδικία. Δεν είναι μόνο έμπνευση λοιπόν, είναι και υποχρέωση.
– Τι είναι αυτό που σας έδωσε έμπνευση και που αφιερώνετε το βραβείο;
– Η έμπνευση έρχεται από τη σημασία του να ενθαρύνουμε τους νέους της πατρίδας μας να πιστέψουν σε αυτό που ονειρεύονται. Να μην απογοητεύονται, να μην επηρεάζονται από τη τοξικότητα του «δηθενισμού», να προχωρούν.. Το βραβείο μου το αφιερώνω σε αυτούς τους νέους, τους γεμάτους ανησυχίες. Που μπορεί να βρίσκονται σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό, να είναι εργάτες, να είναι πάνω σ΄ένα βουνό και να κοιτούν την θάλασσα από μακριά , να ανήκουν σε αγροτικές οικογένειες. Να είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας.. αυτά τα πλάσματα πάντα μου δίνουν δύναμη και οι άνθρωποι που αγωνίζονται έμπνευση να συνεχίζω.
Διελκυστίνδας Λήθη
Στην Κύπρο μας αδέρφια μου
Μια θυμωνιά θα κάψω
Ανέστια ειν’ η ρίζα μου
Εδώ στη μαύρη ξέρα
Με σταύρωσε η μάνα μας
Στο μέτωπο πριν φύγω
Θα ΄ρθει μια χρονοθύελλα
Σε μια ελιά ν’ ανθίσει
Εγκαύματα στη μνήμη μου
Φωτιά μες την καρδιά μου
Νεροσυρμός οι φλέβες μου
Στου σκοτωμού το αίμα
Δε θα ΄ρθουν πια κατακτητές
Τη γη μας να σκορπίσουν
Χολή μια πικροθάλασσα
Στης μάνας το μαντήλι
Τα δάκρυα ήλιος θα γινούν
Μπροστά στο παραθύρι
Θα πιουν την πίκρα του καημού
Λάβαρο της ψυχής μου
