Λένε πως η αναμονή είναι γλυκιά, πως το καλό πράγμα αργεί, πως είναι ωραίο το συναίσθημα του να περιμένεις για κάτι, γιατί έτσι μετά το ευχαριστιέσαι σε μεγαλύτερο βαθμό. Λένε πως αξίζει η αναμονή κι εν τέλει ο αναμένων νικά και βγαίνει κερδισμένος. Όλα αυτά, όμως, ισχύουν όταν ξέρεις πως η αναμονή σου θα ανταμειφθεί με κάτι που θα αξίζει όλες τις αναμονές του κόσμου, με κάτι που θα σε κάνει να φωνάξεις «Επιτέλους!».
Κανείς, όμως, ποτέ δεν είπε πώς είναι να περιμένεις χωρίς να ξέρεις τι περιμένεις. Σαν να περιμένεις στη στάση το λεωφορείο χωρίς να ξέρεις αν θα έρθει ποτέ. Χωρίς να ξέρεις αν τα λεωφορεία έχουν απεργία ή λειτουργούν. Σαν να περιμένεις να μαγειρέψει η μαμά σου για μεσημέρι χωρίς να ξέρεις αν θα φας παστίτσιο ή φακές. Με λίγα λόγια χωρίς να ξέρεις αν αξίζει να περιμένεις ή σοφότερο θα ήταν να φύγεις με ελαφρά πηδηματάκια.
Χωρίς να ξέρεις αν αυτό που θα έρθει να σε βρει στο τέλος θα ‘ναι θετικό ή αρνητικό. Αν θα σε κάνει να χαμογελάσεις ή να κλάψεις.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: pillowfights.gr
