Τελικά όπως αποδεικνύεται το να δικαιούσαι πόρους για την ανάπτυξη ή το να διεκδικείς προγράμματα δεν είναι το παν για να προχωρήσεις μπροστά. Χρειάζεται να έχεις την κατάρτιση, την εμπειρία, τη θέληση και τα κότσια για να «τρέξεις» τα έργα.
Στη Σπάρτη, το πολυδιαφημισμένο και από τους εμπόρους, έργο «Open Mall» ήρθε για να καταδείξει ότι η πόλη όχι μόνον δεν είναι έτοιμη να κερδίσει το στοίχημα της ανάπτυξης αλλά λόγω ανικανότητας ή αδιαφορίας ρισκάρει να χάσει και πόρους και έργο και τελικά το τρένο που χρόνια τώρα κυνηγά αλλά δεν πιάνει.
Το Open Mall μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει αναδείξει τίποτ’ άλλο από την παθογένεια της Αυτοδιοίκησης. Μιας Αυτοδιοίκησης που όλο διαμαρτύρεται ότι δεν έχει πόρους αλλά όταν αυτοί υπάρχουν αποδεικνύεται ότι δεν έχει την επάρκεια να τους απορροφήσει. Αποκαλύπτεται με δραματικό τρόπο ότι ένα τόσο σημαντικό έργο δεν ένωσε εγκαίρως τους Σπαρτιάτες αυτοδιοικητικούς οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν το δικαίωμα να «παίζουν» με τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των πολιτών.
Το βάρος μέχρι αυτή τη στιγμή (φρόντισαν και) πέφτει στις πλάτες του εργολάβου που εγκατέλειψε το έργο αλλά θα αποζημιωθεί για τις εργασίες που έχει κάνει. Αν αυτό λέγεται χρηστή έναρξη, καλή αφετηρία και ενεργή διεκδίκηση των πόρων ενός έργου τότε μπορούμε να φανταστούμε τι άλλο περιμένει την πόλη της Σπάρτης με τις αναπλάσεις της Παλαιολόγου, τους κόμβους, κ.λ.π.
Η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, ενίοτε δηλώνει ανεπάρκεια ή αδυναμία να ανταπεξέλθει στο σύνολο των απαιτήσεων που δημιουργούν οι δημοτικές αρχές. Ωστόσο μέχρι πρότινος η πολιτική ηγεσία των Τεχνικών Υπηρεσιών δεν αντιλαμβανόταν το οριακό σημείο και το ρίσκο να χαθούν πόροι κι έργα αλλά και να μην εκτελεστούν ιδανικά όπως θα ήταν το λογικό και το ποθούμενο.
Ο πολίτης της Σπάρτης θα μπορούσε να μην ενδιαφέρεται καθόλου για τις προσωπικές αδυναμίες και τα κωλύματα υπαλλήλων του δήμου, εργολάβων αλλά και αιρετών. Ωστόσο επειδή η Σπάρτη αποτελεί μια μικρή κοινωνία, η πλειοψηφία των πολιτών κατανοεί τα προβλήματα, δέχεται τις αδυναμίες και επιτρέπει τις αστοχίες, σε τέτοιον, μάλιστα, βαθμό που το στοίχημα της ανάπτυξης να χάνεται σχεδόν σε κάθε δημοτική θητεία και η πόλη να μαραζώνει ανεπανόρθωτα.
Υπάρχει συνεπώς έμμεση ευθύνη του πολίτη. Αλλά, αυτό που καταγράφεται στην ιστορία της πόλης είναι η αμέλεια, οι παραλείψεις, η χαλαρότητα, η απουσία, η αδυναμία, η ανικανότητα, η αδιαφορία εκείνων που διεκδίκησαν θέσεις κι εξουσίες με αρμοδιότητες κι ευθύνες για να πάει η πόλη ένα – έστω – βήμα μπροστά.
Στην περίπτωση του Open Mall δεν έχουμε ακόμα καταλάβει αν πρόκειται για ανικανότητα ή αδιαφορία. Οτιδήποτε άλλο ισχυριστεί κάποιος είναι κάτω και πίσω από τις δύο αυτές αιτίες που σίγουρα είτε κάθε μία χωριστά είτε και οι δύο μαζί χαρακτηρίζουν το «έργο» και δυστυχώς τείνουν να γίνουν γνώρισμα του δήμου Σπάρτης.
Ηλίας Μπόνος – Δημοσιογράφος
