Πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο, ψαράκι σε ανοιχτό πέλαγος. Ως πρωτοετής φοιτητής μπαίνεις μέσα στη μεγάλη πόρτα της παλιάς Φιλοσοφικής και νιώθεις ότι άνοιξε η πύλη του μέλλοντός σου. Εισχωρείς με δειλά βήματα στη νέα σου ζωή. Ψάχνεις γύρω σου για να βρεις το μεγάλο αμφιθέατρο.
Έξω από το αμφιθέατρο στέκονται δύο-τρεις ακόμα που φαίνονται να ψάχνονται κι αυτοί, άρα πρωτοετείς φαντάζεσαι. Πλησιάζεις τυχαία, ή ίσως όχι και τόσο τυχαία, και τους ρωτάς αν έχετε το ίδιο μάθημα. Μπαίνετε μέσα και κάθεστε δίπλα δίπλα για συμπαράσταση. Τελειώνει το μάθημα και προτείνεις να πάτε για έναν καφέ.
Αυτό ήταν! Από εκείνη την ημέρα γίνεστε αχώριστοι. Όλο το πρωί μαζί στη σχολή, μετά για καφέ, φαγητό στο σπίτι κάποιου θύματος από την παρέα που από τύχη ξέρει να μαγειρεύει ένα αβγό. Το βράδυ βόλτες σε στέκια φοιτητικά ή άραγμα στη μονόχωρη φοιτητική γκαρσονιερούλα που πάντα απορείς πώς μπορεί και σας χωράει όλους. Ολονύχτιες φιλοσοφικές συζητήσεις που δεν καταλήγουν πουθενἀ. Ύπνος νωρίς το πρωί με βαρύ κεφάλι και καπνισμένη ατμόσφαιρα.
Υπάρχουν κάποια άτομα με τα οποία δένει αμέσως η χημεία. Μέσα σε δύο μήνες νιώθεις σαν να τα γνωρίζεις από πάντα. Μοιράζεστε πράγματα και εμπειρίες που δένουν τους φοιτητικούς φίλους σαν μία δεύτερη οικογένεια.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: pillowfights.gr
