*του Νίκου Νικολακόπουλου
Πλησιάζει το Πάσχα και η σκέψη όλων μας είναι στο χωριό, στην επαρχία, στα εξοχικά, στις συναντήσεις με τα μέλη των οικογενειών μας και στον οβελία. Μετά από 15 μήνες εγκλεισμού, καραντίνας, απαγόρευσης μετακίνησης, περιορισμών και καταπιέσεων έχουμε φτάσει όλοι στα όρια της σωματικής και ψυχικής αντοχής, αναζητώντας διέξοδο.
Ευτυχώς φαίνεται ότι το μαρτύριο μας αρχίζει να τελειώνει. Ήδη έχουν προχωρήσει,με αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, οι εμβολιασμοί του πληθυσμού, έχει προσαρμοσθεί σε μεγάλο βαθμό το Ε.Σ.Υ και έχει συνηθίσει ο κόσμος στα νέα δεδομένα.
Τις ερχόμενες ημέρες θα μας απασχολήσει όλους έντονα το ζήτημα του Πάσχα, της ελευθερίας μετακινήσεων ανά νομό, ανά Δήμο και η δυνατότητα ή μη συγκέντρωσης πληθυσμού για τον εορτασμό της Ανάστασης του Χριστού. Επίσης σημαντικότατο ζήτημα για τον ορθόδοξο πληθυσμό είναι ο εκκλησιασμός και το άνοιγμα ή μη των Ναών για λατρεία.
Παράλληλα η χώρα μας πιέζεται και δοκιμάζεται από την πανδημία του κορωνοιού. Η διαθεσιμότητα στις μονάδες εντατικής θεραπείας περιορίζεται συνεχώς, δεκάδες συμπολίτες μας πεθαίνουν καθημερινώς, ενώ νοσούν ανά χιλιάδες από εμάς σε ημερήσια βάση. Παρά τα πολλά και αυστηρά περιοριστικά μέτρα, αυξάνονται τα κρούσματα. Βρισκόμαστε στο μέσον μία μεγάλης επέλασης του κορονοιού, την οποία προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε με εμβόλια και περιορισμούς μετακινήσεων. Εφαρμόζουμε μία διεθνή πρακτική, όπως ο υπόλοιπος κόσμος.
Εν μέσω αυτών περιμένουμε την κυβέρνηση, τους ιατρούς και τους ειδικούς να μας ανακοινώσουν νέα μέτρα εν όψει Πάσχα. Δηλαδή αναμένουμε αν θα αποφασισθεί η ελευθερία μετακινήσεων ανά νομό, ανά Δήμο και η συγκέντρωση για το ψήσιμο του οβελία. Λησμονούμε όμως ότι οι συνθήκες είναι πιο επείγουσες από τις ανακοινώσεις.
Ας μην περιμένουμε κανέναν αρμόδιο να μας ορμηνεύσει πως και αν θα μετακινηθούμε. Θα ήταν λάθος να το κάνουμε, ακόμη και αν επιτραπεί, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να γίνει το μοιραίο λάθος. Ας μην βιαστούμε να καταστρέψουμε ο,τι με τόσες θυσίες κατακτήσαμε. Ας μην πάμε στα χωριά μας το Πάσχα (θα πάμε, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το καλοκαίρι). Ας μην γίνουμε αιτία διάδοσης του ιού. Ας κρατήσουμε την υπομονή μας λίγο περισσότερο, ώσπου να προλάβει να εμβολιαστεί ο γενικός πληθυσμός.
Είναι κρίμα για μία ημέρα να καταστρέψουμε ό,τι σώσαμε 15 μήνες.
Νίκος Νικολακόπουλος
Δικηγόρος
