Την περίοδο που η Χ.Α. εισέρχετο στη Βουλή, δεν ήταν λίγοι τότε οι ιεράρχες οι οποίοι είχαν σπεύσει να “κανονικοποιήσουν” το φαινόμενο αυτό. Όπως είχε αποκαλυφθεί πριν μερικά χρόνια, κάποιοι ιεράρχες τότε είχαν “βοηθήσει” τη Χ.Α. να μεγαλώσει στις τοπικές κοινωνίες, άλλοι είχαν βάλει ολόκληρα γηροκομεία να την ψηφίσουν, ενώ κάποιοι άλλοι έσπευδαν να φωτογραφηθούν αγκαλιά μαζί τους.
Ο μόνος Ιεράρχης τότε που είχε υψώσει το ανάστημά του ήταν ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος ο οποίος από την πρώτη στιγμή μιλούσε για “θηρίο που τρέφουμε στα σπλάχνα της εκκλησίας” για “σύνδρομο της Βαϊμάρης το οποίο απειλεί την κοινωνία” ενώ δεν δίσταζε να αποδοκιμάσει συναδέλφους του Ιεράρχες (όπως τότε ο Μητροπολίτης Πειραιώς) οι οποίοι τότε εκφραζόντουσαν θετικά για τα μέλη της Χ.Α.
Σήμερα, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος με την περιθωριοποίηση της Χ.Α. όμως κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ώστε να μην δοθεί η δυνατότητα επώασης ενός νέου “αυγού του φιδιού” καλώντας τον κόσμο να αντισταθεί σε κάθε τάση ενός νέου μορφώματος με την επικάλυψη μιας δήθεν αριστερόστροφης ιδεολογίας.
Ακολουθεί το άρθρο του κ.κ. Χρυσοστόμου:
Είναι αποδεδειγμένο στην ιστορία των πολιτισμών, ότι όπου υπάρχει κρίση, οικονομική ή κοινωνική έχει ως επακόλουθο αφενός την μειούμενη κοινωνική πρόνοια και τις κοινωνικές παροχές και αφετέρου την εμφάνιση μέσα στις κοινωνίες ακραία φαινόμενα ιδεολογικά, τα οποία επενδύουν στα φοβικά σύνδρομα των ανθρώπων. Τονίζουν την “εθνική καθαρότητα” της φυλής, την οποίαν μάλιστα επιστηρίζουν με έναν “νεοσυντηρητισμό” και έναν ηθικιστικό λαϊκισμό. Όλα αυτά αποτελούν ένα ολοκληρωμένο ιδεολόγημα το οποίο εντοπίστηκε κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ως το “αυγό του φιδιού”, το οποίο εκδηλώθηκε με την επωνυμία “Χρυσή Αυγή”, και παρουσιάστηκε ως προς τη δομή του με τη μορφή ενός κοινωνικοπολιτικού μορφώματος, στη βάση μιας ενορχηστρωμένης νεοναζιστικής οργάνωσης με εγκληματικές δράσεις και με επικίνδυνες συνέπειες για τους πολίτες της πατρίδας μας.
Κατά καιρούς εμφανίζονται παράγοντες να καλλιεργούν ένα σφιχταγκάλιασμα πολιτικού εθνικισμού με έναν αριστερόστροφο κομματισμό και ενός θρησκευτικού φονταμενταλισμού, ξεχνώντας όμως ότι με τον τρόπο αυτό παρέχουν άλλοθι σε μια παγανιστική και αντιχριστιανική ιδεολογία και στήριγμα στον παράξενο αυτό νεοναζιστικό εθνικισμό. Το νέο αυτό μόρφωμα είναι ξένο βέβαια προς τον υγιή εθνισμό και πατριωτισμό. Δεν αγωνίζεται για τη διατήρηση και διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας, της εθνικής μας γλώσσας, ιστορίας και ταυτότητας αλλά τις περισσότερες φορές επενδύει στη σύγχυση μεταξύ της υγιούς παράδοσης με τον νεοσυντηρητισμό, της Ορθοδοξίας και του υγιούς εκκλησιαστικού φρονήματος με τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και την εμμονή τους σε στεγανά και στερεότυπα του παρελθόντος.
Όλα αυτά όμως είναι η επίφαση για να κρύψουν το τι εκφράζει η νεοναζιστική ιδεολογία τους και η μεταφυσική θρησκευτική και εθνική καθαρότητά τους, δηλαδή την εγκληματική οργάνωση και δράση μέσα στην κοινωνία. Παράλληλα με τον προαναφερθέντα αριστερόστροφο κομματισμό προσπαθούν να παρουσιάσουν έναν παραμορφωμένο δήθεν προοδευτισμό, υπό τον τύπο των “αγανακτισμένων”, που οδηγεί όχι σε ιδεολογική σύγχυση μόνο αλλά και σε οικονομικών συμφερόντων διαπλοκή. Αυτό το νέο πολιτικό μόρφωμα τελικά κατάφερε να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά ως προς τους επιδιωκόμενους σκοπούς τους.
Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν Πολιτισμό αλλά οιωνεί έκφραση πολιτιστική βίας, αίματος και καθαρότητας της φυλής και του είδους. Η πολιτιστική επιστροφή τους τέλος στην αρχαιολατρεία, με την οποία ουσιαστικά θεωρούν ότι εμπεδώνουν και θρησκευτικά την καθαρότητα του έθνους, δεν σχετίζεται με το περιεχόμενο του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού που καλλιέργησαν και δίδαξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας και διεφύλαξε η γνήσια και αναλλοίωτη Ορθοδοξία.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη γνωρίζει και θα κάνει τη δουλειά της, θα αποδώσει αυτό που τους ανήκει, η Ελληνική Κοινωνία όμως καλείται να προβληματιστεί ώστε να μην δοθεί η δυνατότητα επώασης ενός νέου “αυγού του φιδιού” με συνέπειες την επανεμφάνιση του συνδρόμου της Βαϊμάρης. Πρέπει να αντισταθεί σε κάθε τάση ενός νέου μορφώματος με την επικάλυψη μιας δήθεν αριστερόστροφης ιδεολογίας.
