“Η ανερμάτιστη πολιτική του Π. Νίκα ήταν δεδομένη από την προεκλογική περίοδο: χωρίς προγραμματικό λόγο, ένα αφήγημα χωρίς πόδια και κεφάλι, που εμπνεόταν από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή υπό τον γενικό τίτλο κομματοκρατίας και την ιαχή του Κ. Μητσοτάκη «Όλη η Ελλάδα μπλε» και στα καθ’ ημάς «Να πέσει και το τελευταίο οχυρό της Πελοποννήσου».
Δεν θα μπορούσε όμως κανείς να φανταστεί, ότι θα αρκούσαν 150 μόλις ημέρες, για να γκρεμιστεί ότι με κόπο και σχέδιο χτιζόταν τόσα χρόνια.
Από τους αντιπεριφερειάρχες, που εμφανίζονται ως σκιάχτρα και διώχνουν την προοπτική, έως τον ρεβανσισμό που απειλεί με τιμωρία όποιον δεν ακούει με ευλάβεια την εντολή ενός πολιτικά παρανοϊκού ηγέτη, που σήμερα λέει έτσι και αύριο…γιουβέτσι.
Η απόπειρα των αντιπεριφερειαρχών κκ. Λαμπρόπουλου και Αναστασόπουλου να περάσουν από την Οικονομική Επιτροπή αλλαγμένη την Προγραμματική Σύμβαση ενός έργου που είναι ήδη δημοπρατημένο! (βλ. Αλιευτικό Καταφύγιο Μαραθούπολης), γεγονός το οποίο οι ίδιοι αγνοούσαν, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο, ότι δεν έχουν πάρει μυρουδιά από τα διοικητικά τους καθήκοντα.
Ενώ η πολιτική «καινοτομία» να εισηγηθεί θέματα στο Περιφερειακό Συμβούλιο ο πρόεδρος του συλλογικού οργάνου, κ. Σκαντζός, σε ένα παιχνίδι διαγκωνισμού για την εξουσία στο εσωτερικό της παράταξης Νίκα, ομολογεί εκ των προτέρων την επιγενόμενη αποτυχία.
Όσο για τα στελέχη της Περιφέρειας Πελοποννήσου, οι πολιτικές διώξεις είναι καθημερινές, για όσους επιμένουν να κάνουν με ευσυνειδησία την δουλειά τους, εντός του πλαισίου του νόμου και κατά παράβαση των εντολών της ενός ανδρός Αρχής.
Οι προσωπικές επιλογές του Κ. Μητσοτάκη στην Πελοπόννησο και το μένος του να εκλέξει τον Π. Νίκα θα τον ακολουθεί.
Το επιτελικό Κράτος της Πελοποννήσου που δημιούργησε με μπροστινό τον εκλεκτό του φίλο (παλαιόθεν φίλο της οικογενείας) Π. Νίκα είναι για κλάματα.
Γελιoύνται όσοι πιστεύουν, ότι μπορούν να κυβερνήσουν επί μακρόν με δεκανίκια την αυλή τους και να μένουν για πολύ στο απυρόβλητο ως τροχονόμοι ανάμεσα στα «διαπλεκόμενα» συστήματα.
Οι σημερινοί χειροκροτητές του Κ. Μητσοτάκη και της συζύγου του θα είναι αύριο οι μεγάλοι τους υβριστές. Άλλωστε, η ιστορία αυτό το έχει αποδείξει και το γονίδιο έχει πάντα την τελευταία λέξη.
Στην Πελοπόννησο, η κανονικότητα διαταράχθηκε από ένα ακανόνιστο σύστημα κλειστής διανομής των ιματίων της εξουσίας. Οι πολίτες ωστόσο, αντιστάθηκαν και έθεσαν δίπλα τους στιβαρούς θεματοφύλακες.”
