«Κόπτεσθε για τη μικροεγκληματικότητα και τους μη επικίνδυνους «φτωχοδιαβόλους» – έτσι τους λέτε – και ανακαλύψατε ακόμα και ταξικότητα στο νομοσχέδιο. Να το πείτε αυτό στη Μεσσηνία, στα χωριά της Μεσσήνης, στα χωριά της Τριφυλίας και όχι μόνο, που κυριολεκτικά τα λυμαίνονται συμμορίες «φτωχοδιαβόλων», ανοίγοντας σπίτια μέρα μεσημέρι. Έφτασαν οι συμπολίτες μου στη Μεσσηνία να ζουν οι ίδιοι σε φυλακές, βάζοντας στα σπίτια τους κάγκελα σε όλα τους τα παράθυρα», σημείωσε ο Μίλτος Χρυσομάλλης, κατά την τοποθέτησή του στην Ολομέλεια, στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τις τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα.
«Και γιατί καλπάζει η μικρή εγκληματικότητα;», συνέχισε. «Γιατί πολύ απλά γνωρίζουν οι μικροεγκληματίες ότι δεν θα περάσουν ούτε μια μέρα στη φυλακή, σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα στον Ποινικό μας Κώδικα. Συλλαμβάνονται, οδηγούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης, καταδικάζονται και φεύγουν κύριοι, ατσαλάκωτοι, έτοιμοι για το επόμενο πλιάτσικο!».
Αναφερόμενος στα σχόλια της Αντιπολίτευσης ότι διολισθαίνουμε προς ένα τιμωρητικό σύστημα, μακριά δήθεν από τις αρχές του φιλελεύθερου ποινικού μας δικαίου, ο Μίλτος Χρυσομάλλης ανέφερε πως η φιλελεύθερη δομή του ποινικού μας συστήματος εξασφαλίζει τις ατομικές ελευθερίες του πολίτη αλλά και τα δικαιώματα του κατηγορουμένου απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία. «Τίποτα δεν αλλάζει για τα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Και επειδή έχει τρέξει πολύ νερό στον μύλο των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, νομίζω ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των θυμάτων των εγκληματικών ενεργειών.».
«Το σκοπούμενο στην αποτροπή του εγκλήματος, είναι μια δίκαιη ποινή, αντίστοιχη του εγκλήματος και παράλληλα, ανάλογη έκτιση της ποινής. Ειδάλλως, με ποιον τρόπο περιμένουμε να αποτρέπεται ο επίδοξος εγκληματίας; Δεχόμαστε κριτική ότι κινούμαστε στα όρια του ποινικού λαϊκισμού. Ακούτε την κοινωνία ή έχετε μείνει στην αλήστου μνήμης Οδηγία του 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ, πως, αν μπουν διαρρήκτες στο σπίτι, κάντε ότι κοιμάστε!»
Όπως ανέφερε ο Μεσσήνιος βουλευτής, η Αστυνομία έχει υψηλά ποσοστά εξιχνιάσεων και η Δικαιοσύνη επιβάλλει τις ποινές που ορίζει ο Ποινικός μας Κώδικας. Το πρόβλημα είναι στην έκτισή τους. Και σε όσους μιλούν για τιμωρητικό σύστημα, λέμε πολύ απλά πως θέλουμε να γνωρίζουν όσοι προσβάλλουν τα έννομα αγαθά των συμπολιτών μας πως υπάρχει τιμωρία και μάλιστα, τιμωρία που θα τους στερεί έμπρακτα την ελευθερία τους. Το ίδιο αφορά και στην απόλυση υπό όρο, στην οποία θέτουμε όρους σαφείς, για να μην αποτελεί τον κανόνα. «Δε γίνεται οι φυλακισμένοι να είναι σίγουροι ήδη από την τέλεση των εγκλημάτων τους για το πόσο θα μείνουν στη φυλακή. Αυτό εσείς θεωρείτε ότι είναι σωφρονισμός; Να προϋπολογίζει ο εγκληματίας την ποινή και το πόσο θα μείνει στη φυλακή, για να δει τι έγκλημα τον συμφέρει να κάνει! Ας είμαστε σοβαροί! Βέβαια, δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό από εσάς, που θα επιθυμούσαμε να δείτε τους συντρόφους σας τρομοκράτες να απολύονται με όρους, αφού, στο κάτω-κάτω, οι δολοφονίες που διέπραξαν λέτε ότι ήταν κοινωνικός αγώνας! Ξεχάσαμε, νομίζετε, τον Κουφοντίνα, που τον αφήσατε να κόβει βόλτες στη Βουκουρεστίου και στην Πανεπιστημίου;».
«Ας μην κοροϊδευόμαστε, η κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων προϋποθέτει κύρια τη βούλησή τους να επανενταχθούν και να απομακρυνθούν από την εγκληματική συμπεριφορά. Και αν θέλετε απόδειξη, δείτε πολύ απλά τα ποσοστά των πρώην καταδικασθέντων που υποτροπιάζουν με το υφιστάμενο σύστημα ποινών. Είναι 60%. Ποιος φταίει για αυτό;».
«Επαναφέρουμε την αρχή της δίκαιης και σκόπιμης ποινής για κάθε έγκλημα, δίνοντας στα θύματα κάθε εγκληματικής ενέργειας τη σιγουριά ότι οι θύτες θα οδηγηθούν πραγματικά στις φυλακές. Η καλή κοινωνική πολιτική είναι η καλύτερη αντιεγκληματική πολιτική. Όταν, όμως, αυτή δεν αποδίδει, τότε οφείλουμε να λάβουμε όλα εκείνα τα μέτρα που θα δώσουν στους πολίτες την απαραίτητη αίσθηση ασφάλειας, αλλά και στους εγκληματούντες την ποινή που τους αναλογεί για την αντικοινωνική συμπεριφορά τους», κατέληξε ο Μίλτος Χρυσομάλλης.
