«Tο χωριό μου, το Γεράκι (Δήμος Γερονθρών), έχει χιλιάδες χρόνια ιστορία, από παλαιολιθικά ευρήματα μέχρι βυζαντινά, 30 σωζώμενες εκκλησίες από τις 300, κάστρο σημαντικό. Είχα πάντα επίγνωση της ιστορικότητας του τόπου όπου μεγάλωνα, ενός δήμου αρχαίου.
• Δεν ξέρω γιατί επέλεξα την Ιατρική, ήμουν άριστη μαθήτρια, είχα 20 σε όλα τα μαθήματα. Και μη νομίζετε ότι διάβαζα πολύ. Είχα μια ευκολία και λόγω των γονιών μου υπήρχε μια κουλτούρα, μια διάθεση να διαβαστούν και άλλα βιβλία. Μου έφερναν πάντα ό,τι καινούργιο. Η μητέρα μου μού έδωσε Σαρτρ στην έκτη δημοτικού. Τριών χρόνων διάβαζα περιοδικά όπως τη «Μάσκα». Έμπαιναν πέντε εφημερίδες στο σπίτι: «Εθνικός Κήρυκας», «Ακρόπολη», «Καθημερινή», «Βήμα», «Το Έθνος». Θυμάμαι τα πάντα από αυτά που διάβαζα τότε, από το σκάνδαλο «Προφιούμο» μέχρι τις νουβέλες που δημοσίευαν οι εφημερίδες.
• Όλη η οικογένεια έλεγε «το παιδί θα πάει στο Πολυτεχνείο, είναι αστέρι στα μαθηματικά». Ο πατέρας μου έλεγε ότι θα γίνω τουλάχιστον διπλωμάτης. Μιλούσαμε πολύ για πολιτική. Όταν έγινα επτά χρόνων με έπαιρνε μαζί του όπου πήγαινε. Πέθανε όμως από έμφραγμα όταν ήμουν 11 χρόνων. Ένα βράδυ, λίγα χρόνια μετά, με ρώτησαν τι σκέφτομαι να κάνω και είπα «θα γίνω γιατρός και μάλιστα ψυχίατρος». Και το έκανα.
Είμαι πραγματικά το πρότυπο του αυτοδημιούργητου, ό,τι έκανα το έκανα μόνη, χωρίς πλάτες. Όπως και στην τέχνη, στην πολιτική έχει τεράστια σημασία η εκπαίδευση. Όχι να εκπαιδεύεσαι για το πώς θα αποφεύγεις τις ευθύνες σου. Αν θέλετε, εγώ εκπαιδεύτηκα να τιμώ τις ευθύνες μου. Και θα επιμένω μέχρι τέλους.
• Η Ψυχιατρική είναι το enfant gâté της Ιατρικής. Αν φαντάζομαι σήμερα τον εαυτό μου ως ψυχίατρο; Να σας πω, πιο πολύ το φαντάζεται η μητέρα μου, που μου λέει «Μα τι τη θέλεις την πολιτική, οι συμμαθητές σου σήμερα είναι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο».
• Δεν βάζει κανείς τον εαυτό του να τη χρησιμοποιεί, αλλά η ψυχιατρική σε κάνει πιο επιεική με τους άλλους. Συγχωρείς πιο εύκολα, αν και αυτό δεν είναι καλό στην πολιτική. Εγώ όμως είμαι από αυτούς που παραμερίζουν το παρελθόν. Σε ανθρώπους που αποδεδειγμένα ήθελαν να μου κάνουν κακό από φθόνο ή επειδή ήθελαν τη θέση μου δεν δίνω σημασία.
• Είμαι πραγματικά το πρότυπο του αυτοδημιούργητου, ό,τι έκανα το έκανα μόνη, χωρίς πλάτες. Όπως και στην τέχνη, στην πολιτική έχει τεράστια σημασία η εκπαίδευση. Όχι να εκπαιδεύεσαι για το πώς θα αποφεύγεις τις ευθύνες σου. Αν θέλετε, εγώ εκπαιδεύτηκα να τιμώ τις ευθύνες μου. Και θα επιμένω μέχρι τέλους.
• Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που σχεδίασα είναι αυτή που εφαρμόζεται και τώρα – ούτως ή άλλως είναι αυτό που κάνουν οι χώρες με τη μεγαλύτερη επιτυχία και ανάπτυξη. Ποτέ δεν πίστευα ότι αυτό που κάνει ο πολιτικός πρέπει να του αποδώσει το επόμενο πρωί. Δεν με πειράζει που σήμερα αποδίδει κάτι που εγώ τότε σχεδίασα και εφήρμοσα. Και ας χτυπήθηκα γι’ αυτό εσκεμμένα και συγκεκριμένα. Σε τελευταία ανάλυση εγώ βόλτα έκανα στην Αθήνα για να εκλεγώ, ήταν δεδομένο ότι έβγαινα γιατί είχα έναν κόσμο που ερχόταν και από άλλο χώρο και ήμουν ο μόνος βουλευτής που η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Με ενδιαφέρει να γίνονται πράγματα, να μην υπάρχει καθήλωση. Η ελληνική κοινωνία είναι πολύ συντηρητική, φοβάται να ανοίξει περπατησιά, φοβάται την αξιοκρατική σύγκριση. Φοβάται πάντα το καινούργιο. Δυστυχώς, τα αριστερά κόμματα φοβούνται πιο πολύ το καινούργιο.
• Με ενδιαφέρει να γίνονται πράγματα, να μην υπάρχει καθήλωση. Η ελληνική κοινωνία είναι πολύ συντηρητική, φοβάται να ανοίξει περπατησιά, φοβάται την αξιοκρατική σύγκριση. Φοβάται πάντα το καινούργιο. Δυστυχώς, τα αριστερά κόμματα φοβούνται πιο πολύ το καινούργιο.
• Δεν ξαφνιάστηκα από τα επεισόδια του Δεκεμβρίου. Περίμενα ότι θα συμβούν διάφορα από οργανωμένες ομάδες που είχαν ανάγκη από μια νέα αναταραχή, προκειμένου να φτιάξουν στελέχη. Γνώριζα ότι διάφορες ομάδες, όχι μόνο ελληνικές αλλά και άλλων εθνικοτήτων και εκτός συνόρων, συγκεντρώνονταν στην Ελλάδα. Αυτό το τραγικό που συνέβη, να δολοφονηθεί ένας μαθητής από αστυνομικό όπλο, έδωσε μεν το έναυσμα, αλλά ήταν ολοφάνερο ότι είχε προηγηθεί προετοιμασία για την αναταραχή.
• Την πρώτη νύχτα των επεισοδίων έμαθα αμέσως τι συνέβη και βέβαια πολύ γρήγορα άρχισαν να κατεβαίνουν οι ομάδες στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Μέσω του Διαδικτύου υπήρχε ένα έτοιμο σύστημα, το οποίο ήταν αμφίβολο αν ελεγχόταν από τους κλασικούς επικεφαλής των αναρχο-εξουσιαστών. Ελεγχόταν ίσως από άλλες παράλληλες ομάδες. Βεβαίως, κατέβηκαν και παιδιά, αλλά και άλλοι που δυσφορούσαν για θέματα όπως η ιστορία του Βατοπεδίου. Το συγκυριακό πλαίσιο ήταν εξαιρετικά αρνητικά φορτισμένο. Μαζί με τα παιδιά κατέβηκαν και οι δάσκαλοί τους, οι οποίοι συχνά τα «φορτίζουν» – υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις. Τα παιδιά αντιδρούν ενστικτωδώς. Και εγώ, ως νέα, ήμουν υπέρ της εξέγερσης. Ίσως παραμένω ακόμη.
• Η κόρη μου δεν θα μου ζητήσει να κατέβει σε ένα συλλαλητήριο. Το ξέρω, επειδή συζητάμε πολύ. Όμως η κόρη μου είναι ένα παιδί πολύ ευγενικό που μιλάει σε όλους στον πληθυντικό. Μπορεί να πάει σε όποιο συλλαλητήριο θέλει, μου αρκεί που ξέρω ότι θα σεβαστεί τους άλλους.
• Γράφονταν διάφορα στις εφημερίδες – και φυσικά προέρχονταν από συγκεκριμένες πηγές. Δεν περίμενα, όμως, να είμαι στον ανασχηματισμό. Είμαι νέα, αλλά είμαι παλιό στέλεχος. Με ενδιαφέρει η συνολική διακυβέρνηση, δεν με ενδιαφέρει να πάρω απλώς μια θέση. Να το πω πιο λαϊκά: δεν καιγόμουν να είμαι στην κυβέρνηση.
Σε όλη μου τη ζωή έκανα ρήξεις. Και ρήξη μεγάλη έκανα όταν φέρθηκα με τρόπο νομιμόφρονα με το βιβλίο της Ιστορίας, για το οποίο φώναζαν ορισμένοι που δεν το είχαν καν διαβάσει. Ο πολιτικός πρέπει να είναι πρότυπο με τη συμπεριφορά του, δεν μπορεί να φέρεται ανάλογα με τις καταστάσεις με τρόπο πονηρό και ευέλικτο. Σε δύσκολες στιγμές που συζητιούνται θέματα αρχών, οφείλει με τη στάση του να δείχνει τι σημαίνει δημοκρατία.
• Δεν ξέρω αν θα είμαι στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές, και φυσικά δεν ξέρω ποιος θα είναι κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία έχει ακόμη το περιθώριο να κυνηγήσει το σπάνιο: να πάρει και τρίτη εκλογή. Για να συμβεί αυτό πρέπει να πάρει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την επόμενη θητεία. Μπορεί ακόμη να το πετύχει. Από εκεί και πέρα αδιέξοδα στην πολιτική δεν υπάρχουν. Οι κάλπες μπορεί να μη βγάλουν ούτε τον ένα ούτε τον άλλο, αλλά ενδιάμεσες λύσεις.
• Να φύγω εγώ από ένα κόμμα του οποίου η ιδρυτική διακήρυξη με εκφράζει -παρά το γεγονός ότι ορισμένοι την έχουν ξεχάσει- όχι! Δεν θα φύγω εγώ, κυρία Ανέστη. Το αντιλαμβάνεστε…
• Σε όλη μου τη ζωή έκανα ρήξεις. Και ρήξη μεγάλη έκανα όταν φέρθηκα με τρόπο νομιμόφρονα με το βιβλίο της Ιστορίας, για το οποίο φώναζαν ορισμένοι που δεν το είχαν καν διαβάσει. Ο πολιτικός πρέπει να είναι πρότυπο με τη συμπεριφορά του, δεν μπορεί να φέρεται ανάλογα με τις καταστάσεις με τρόπο πονηρό και ευέλικτο. Σε δύσκολες στιγμές που συζητιούνται θέματα αρχών, οφείλει με τη στάση του να δείχνει τι σημαίνει δημοκρατία.
• Μου αρέσει η Αθήνα. Αν ανέβει κανείς στο Λυκαβηττό και τη δει από ψηλά, τον πιάνει η ψυχή του. Είναι όμως φιλόξενη πόλη, ίσως η περισσότερο φιλόξενη σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι μια πόλη που μπορεί να στηρίξει ένα μοναχικό άνθρωπο.
• Είμαι μοναχικός άνθρωπος, αλλά δεν αισθάνομαι μοναξιά. Έχω πολλά να πω με τον εαυτό μου. Ακόμα.»
Πηγή: lifo.gr – Κατερίνα Ι. Ανέστη
