Διανύοντας μια άκρως δημιουργική περίοδο, ο Κώστας Μαρτάκης ετοιμάζει το ολοκληρωμένο του άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει από τη νέα του δισκογραφική στέγη «Heaven Music» ενώ παράλληλα βρίσκεται σε πρόβες καθώς από τα τέλη Μαρτίου θα εμφανίζεται στο πλευρό του Πάνου Κιάμου στο Posidonio!
Με αφορμή όλα αυτά τα ευχάριστα γεγονότα που του συμβαίνουν συνάντησε πριν λίγες ημέρες την αρχισυντάκτρια του Tralala.gr, Σοφία Μπεκιάρη για μια συνέντευξη γεμάτη αλήθειες!
Απολαύστε τον αμέσως τώρα…
Κώστα χαίρομαι πραγματικά που σε συναντώ! Είσαι ένας άνθρωπος πάντοτε χαμογελαστός, γεμάτος θετική ενέργεια και μας κάνεις να νιώθουμε πάρα πολύ όμορφα. Το νιώθεις εσύ αυτό;
Δεν το αντιλαμβάνομαι απόλυτα, από την άποψη ότι δεν προσπαθώ να είμαι χαμογελαστός μόνο μπροστά σε κόσμο. Γενικά όταν είμαι έξω ή και στο σπίτι μου είμαι έτσι, αντιμετωπίζω τα πράγματα θετικά, με χαρά. Ακόμα και στα δύσκολα προσπαθώ να δω απ’ αυτό τι μπορώ να δημιουργήσω, να φτιάξω κάτι καλύτερο, να φτιάξω εμένα, να εξελίξω τον εαυτό μου… προσπαθώ να τα σκέφτομαι όλα θετικά. Νομίζω ότι ακόμη και στα πιο άσχημα κάνοντας θετικές σκέψεις, κάτι καλό θα βγει. Η ζωή είναι έτσι…
Είναι εύκολο να προσπαθείς να βλέπεις πάντα την θετική πλευρά των καταστάσεων;
Δεν ξέρω αν είναι εύκολο γενικά για τον κόσμο, έχω ακούσει από γνωστούς μου ότι το έχουν καταφέρει αυτό μετά από ψυχανάλυση. Εγώ μάλλον γεννήθηκα χαρούμενος άνθρωπος, καλοπροαίρετος, καλοδιάθετος και δεν προσπαθώ. Δεν είμαι μες την τρελή χαρά και τις 365 μέρες απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά είμαι άνθρωπος που προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω όλα θετικά. Τώρα, ας πούμε, έχω πολύ άγχος γιατί ξεκινάμε στο Posidonio μια νέα συνεργασία και πρέπει να ετοιμαστεί σωστά το μαγαζί. Γίνεται μια ωραία ανακαίνιση απ’ τον κύριο Κοντόπουλο σε όλο τον χώρο, στα καμαρίνια και φυσικά θα αναδομηθεί και το πρόγραμμα… Παρόλο που μπορεί να με πιάνει το στομάχι μου πολλές φορές, στο τέλος σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από τη δημιουργία και αφού έχουμε δουλειά και κάνουμε κάτι όμορφο και μεγάλο… δεν υπάρχει λόγος άγχους, όλα είναι στο μυαλό.
Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, αγχώνεσαι τόσο πολύ;
Πλάκα – πλάκα πάνε 12 χρόνια! (γέλια)
Ήταν όμορφα;
Ήταν όμορφα, είχαν και δυσκολίες. Είχαν πράγματα που ευτυχώς που τα έζησα… τα εύκολα σε κρατάνε χαλαρό και με καλή ψυχολογία, όμως τα δύσκολα νομίζω σε διδάσκουν. Ακόμα και τα δύσκολα που έχω περάσει νομίζω με έχουν εξελίξει και έχουν συμβάλει στο να είμαι αυτός που είμαι σήμερα.
Αν σου ζητούσα να θυμηθείς μια δυσκολία που πραγματικά σε κατέβαλε, ποια είναι αυτή που σου έρχεται πρώτη στο μυαλό;
Σκεφτόμουνα κάποια στιγμή πάρα πολύ έντονα ότι πρέπει να είμαι απόλυτα σωστός στο πρόγραμμα, να είμαι πολύ τυπικός με αποτέλεσμα να μην το ευχαριστιέμαι. Από ένα σημείο και μετά έκανα προσπάθεια να το ξεπεράσω γιατί αυτή η δουλειά που κάνω πέρα απ’ το ότι είναι δουλειά, είναι κι ευχαρίστηση. Είναι κάτι που αγαπώ, που με γεμίζει σαν άνθρωπο, σαν καλλιτέχνη και στο τέλος της ημέρας πρέπει κι εγώ να περνάω λίγο καλά. Πιστεύω ακράδαντα ότι προτεραιότητα είναι να περνάει καλά ο κόσμος γιατί πληρώνει κι έρχεται να μας δει, δεν έρχεται τζάμπα στα μαγαζιά αλλά πρέπει να περνάω κι εγώ καλά. Ήρθε μια στιγμή που είπα ότι πρέπει να είναι όλα προγραμματισμένα και σωστά, αλλά χρειάζεται να έχω και λίγο χώρο για να αναπνεύσω και να κάνω με όρεξη τη δουλειά μου κι αφέθηκα… το απολαμβάνω περισσότερο τώρα αυτό που κάνω. Είμαι πιο χαλαρός, θα κάνω και την πλάκα μου, θα περάσω καλά… και λάθη να γίνουν, άνθρωποι είμαστε. Θα το διασκεδάσω, μπορεί να σταματήσω το πρόγραμμα και να με πιάσει νευρικό γέλιο!
Έχει πολλές ανασφάλειες το δικό σου το επάγγελμα;
Ανασφάλειες; Εξαρτάται από το τι εννοείς ανασφάλειες, ανασφάλεια μπορεί για παράδειγμα να είναι το ότι έχω άγχος…
Έχουν οι καλλιτέχνες την ανάγκη της επιβεβαίωσης ας πούμε;
Αυτό δεν είναι ακριβώς ανασφάλεια κατ΄ εμέ, είναι άγχος για την επόμενη ημέρα. Στη δουλειά μας κάθε μέρα αποδεικνύουμε τι κάνουμε και κάθε μέρα πρέπει να προσπαθούμε για την επόμενη. Έχουμε στόχους μιας εβδομάδας, ενός μήνα, 6 μηνών, μιας δεκαετίας αλλά κάθε μέρα δίνουμε εξετάσεις, κάθε μέρα σκεφτόμαστε τι λάθος κάναμε ή τι σωστό ώστε την επόμενη μέρα να διατηρήσουμε και να εξελίξουμε τη πορεία μας σαν καλλιτέχνες. Ανασφάλεια μπορεί επίσης να θεωρηθεί το ότι θα βγεις να κοιτάξεις αν είναι γεμάτο το μαγαζί πριν ανέβεις στη σκηνή, ή θα ρίξεις κλεφτή ματιά για να βεβαιωθείς αν διασκεδάζει ο κόσμος, ναι αυτά υπάρχουν… είναι τα άγχη της δουλειάς. Υπάρχουν 2-3 στιγμιότυπα στο πρόγραμμα μου – και στο πρώτο και στο δεύτερο – που τα αφιερώνω στον εαυτό μου και το λέω κιόλας στον κόσμο γιατί είμαι πολύ αληθινός μαζί τους. Αυτά τα τραγούδια τα αφιερώνω σε μένα, είναι δικά μου… θέλω να τα πω για πάρτη μου και εύχομαι να αρέσουν. Όλο το άλλο πρόγραμμα είναι για να περάσει καλά ο κόσμος!
Είναι εύκολη η επικοινωνία του καλλιτέχνη με τον κόσμο; Μεταδίδεται εύκολα το συναίσθημα που θέλεις να μεταφέρεις;
Θεωρώ ότι είναι εύκολη η επικοινωνία μας με τον κόσμο όταν ισχύει αυτό που είπα και πριν… το κάνουμε για να περάσει καλά ο κόσμος αρχικά και μετά για να το ευχαριστηθούμε εμείς. Όσον αφορά το συναίσθημα, νομίζω μεταδίδεται εύκολα αν είναι αληθινό.
Είσαι ένας από τους ομορφότερους καλλιτέχνες που έχει η Ελληνική δισκογραφία. Είναι γεγονός!
Να τα! (γέλια)
Έχεις νιώσει όλα αυτά τα χρόνια εγκλωβισμένος στην εμφάνιση σου;
Εγώ σαν Κώστας ποτέ δεν έμεινα σ’ αυτό, πάντα ήθελα να εστιάζω στα τραγούδια μου, στο performance αυτό που κάνω πάνω στη σκηνή. Ο κόσμος από την άλλη στην αρχή πιο πολύ με έβλεπε παρά με άκουγε και με πολλή δουλειά κατάφερα πια να συμβαίνει το αντίστροφο. Το ότι έμπαινε σε δεύτερη μοίρα το να με ακούσουν κι έμεναν στην εξωτερική μου εμφάνιση, με έκανε να δουλέψω πιο πολύ για να καταφέρω να πείσω ότι δεν ήμουν μόνο αυτό που έβλεπαν αλλά είναι και η φωνή μου… είμαι τραγουδιστής. Τραγουδάω, δίνω την ψυχή μου, δίνω τη καρδιά μου, τα βιώματα μου και χαίρομαι που μετά από 12 χρόνια νιώθω γεμάτος και εκ του αποτελέσματος μάλλον το ‘χω καταφέρει.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: tralala.gr
