Στον εντυπωσιακό και καταγάλανο όρμο Ναυαρίνου στη δυτική Μεσσηνία, τα χρώματα και η ιστορία δίνουν μια μοναδική παράσταση κι εμείς εξερευνούμε, ένα από τα πιο όμορφα πόδια της Πελοποννήσου.
Μπορεί η ευρύτερη περιοχή της Πύλου, να άρχισε να εξελίσσεται ραγδαία με τα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα που κατασκευάστηκαν τα τελευταία χρόνια και η φήμη να απογειώνεται, με την Χολιγουντιανή ταινία Οδύσσεια· ωστόσο ο όρμος Ναυαρίνου, αποτελεί ένα σπάνιο κομμάτι της δυτικής Πελοποννήσου, που προκαλεί τους ταξιδιώτες να το ανακαλύψουν.
Αυτό συμβαίνει, γιατί σε ένα πολύ μικρό εύρος, συνυπάρχουν πολλά και διαφορετικά σημεία, καθένα με ξεχωριστό ενδιαφέρον και σημασία, για την περιοχή. Με το παραθαλάσσιο χωριό της Γιάλοβας να είναι το επίκεντρο του όρμου, ξεδιπλώνονται μερικές από τις ομορφότερες παραλίες της Ελλάδας, ένα κάστρο με τεράστιο ιστορικό υπόβαθρο, μια μυθική σπηλιά και μια λίμνη η οποία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υγροτόπους των Βαλκανίων.
Δυτική Μεσσηνία: Εξερευνούμε τον καταγάλανο εντυπωσιακό όρμο Ναυαρίνου
Η Γιάλοβα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος, χαρακτηριστικό της δυτικής Μεσσηνίας. Εμπρός του παραθαλάσσιου οικισμού, απλώνεται μια μεγάλη αμμουδιά και ακριβώς πίσω του, ξαπλώνουν οι ελαιώνες με τα αιωνόβια δέντρα τους, να προσφέρουν μέχρι σήμερα τους ιερούς καρπούς τους. Εδώ, θα βρει κανείς όσα χρειάζεται από καφέ, φαγητό και είδη πρώτης ανάγκης.
Οδηγώντας μόνο πέντε λεπτά από τη Γιάλοβα, θα βρεθούμε σε μια απέραντη ακτή τεσσάρων χιλιομέτρων που συνηθίζεται να αποκαλείται, Χρυσή Ακτή (ή Διβάρι) εξαιτίας της κίτρινης αμμουδιάς της. Στη μέση περίπου της ακτής, διακρίνεται ακόμα και με γυμνό μάτι, το ναυάγιο Ραμόνα. Πρόκειται για ένα φορτηγό πλοίο, που μετά από βλάβη προσάραξε στον όρμο του Ναυαρίνου, το 1983. Η πλοιοκτήτρια εταιρία, δεν το επισκεύασε ποτέ και η κακοκαιρία, το παρέσυρε στο σημείο, που εν τέλει βούλιαξε.
Πίσω ακριβώς από την παραλία, απλώνεται σε μια έκταση 6.000 στρεμμάτων, η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας ή Διβάρι και ορίζεται ως ο νοτιότερος υγρότοπος των Βαλκανίων, διεθνούς σημασίας. Μάλιστα όλη η περιοχή του όρμου Ναυαρίνου, της λιμνοθάλασσας και της νήσου Σφακτηρίας, έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000, χαρακτηρισμένη ως ζώνη ειδικής προστασίας και ως τόπος κοινοτικής σημασίας.
Για τους παρατηρητές πουλιών, η λιμνοθάλασσα είναι ιδανικός προορισμός, αφού η λίμνη αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής, με πολλά είδη πτηνών να κάνουν στάση, καθώς ταξιδεύουν από την Αφρική προς τη Βόρεια Ευρώπη.
Ακριβώς πίσω από τη λιμνοθάλασσα, μία από τις διασημότερες παραλίες του κόσμου, δημιουργεί μια τέλεια κοιλιά ή ένα καλοσχηματισμένο Ω. Η Βοϊδοκοιλιά, φιλοξενεί τα κρυστάλλινα νερά του Ιονίου κι αυτό την καθιστά, μοναδική και μαγευτική.
Σαφώς ο ένας τρόπος να την απολαύσει κανείς, είναι να κολυμπήσει στην αγκαλιά της και ο άλλος τρόπος, είναι να την καμαρώσει από ψηλά! Και γι αυτό, δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς drone, αλλά να περπατήσει ως το Παλαιόκαστρο του Ναυαρίνου. Το μονοπάτι είναι σύντομο και δίχως ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας ενώ συνδυάζει μια μικρή πεζοπορία, ξενάγηση σε έναν αρχαιολογικό χώρο και την πιο συγκλονιστική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις!
Η πεζοπορική διαδρομή με την πανοραμική θέα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
Η διαδρομή ξεκινάει από το τέλος της Χρυσής Ακτής. Σε αυτό το σημείο φτάνεις με το αυτοκίνητό σου και συνεχίζεις με τα πόδια, αρχικά σε έναν στενό χωματόδρομο κι αμέσως μετά σε ένα λιθόχτιστο μονοπάτι. Σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής, βλέπεις μια ανάσα μακριά και το νησάκι της Σφακτηρίας. Μέχρι να περάσεις στην πύλη του κάστρου, δεν θα χρειαστεί να περπατήσεις περισσότερο από είκοσι λεπτά, σε μια ήπια ανηφορική κλίση.
Η είσοδος στο κάστρο είναι δωρεάν και η περιήγηση γίνεται, από τα μονοπάτια εντός του. Το δρομάκι θα μας οδηγήσει στο ψηλότερο σημείο του κάστρου με την πανοραμική θέα προς τον όρμο Ναυαρίνου, το Ιόνιο και την ενδοχώρα της Μεσσηνίας.
Η επιστροφή μπορεί να μην γίνει από τον ίδιο δρόμο, αλλά ακολουθώντας μια κυκλική διαδρομή κι επιστρέφοντας στην αφετηρία, από τη Βοϊδοκοιλιά. Αυτή η εκδοχή απαιτεί λίγη προσπάθεια, καθώς μερικά σημεία είναι πολύ απότομα και χρειάζονται προσοχή. Ωστόσο, τα σκοινιά που είναι δεμένα στην άκρη, βοηθούν αρκετά την κατάβαση.
Από αυτή τη διαδρομή, περνάμε και από τη μυθική σπηλιά του Νέστορα η οποία είναι ανοιχτή αλλά εισερχόμαστε, με δική μας ευθύνη. Πρόκειται για μια πραγματικά τεράστια σπήλιά που στα βράχια της, τα χρόνια έχουν δημιουργήσει σταλακτίτες. Το φως είναι ελάχιστο καθώς η μόνη δίοδός του είναι η είσοδος της σπηλιάς και μια τρύπα στην οροφή.
Μετά τη σπηλιά του Νέστορα, το μονοπάτι μας οδηγεί, στην αμμουδιά της Βοϊδοκοιλιάς κι από κει κατευθυνόμαστε περιμετρικά της λιμνοθάλασσας, για να βρεθούμε ξανά στο σημείο όπου ξεκινήσαμε. Ο χρόνος και η απόσταση αυτής της διαδρομής, δεν είναι σαφή καθώς η περιήγηση στο κάστρο, δεν είναι μια σηματοδοτημένη διαδρομή, αλλά καθένας κινείται όπως επιθυμεί. Αν όμως υπολογίσουμε μία ώρα περπάτημα για όλη την κυκλική διαδρομή και μισή ώρα περιήγηση στο κάστρο και στη σπηλιά, τότε μιάμιση ώρα, είναι αρκετή γι αυτή την πεζοπορική ιδέα!
