Η θεατρική ομάδα «Αυτοσχέδια Σκηνή» και η σκηνοθέτιδα Μαρία Σκαφιδά βρίσκονται στην τελική ευθεία των προβών για την παράσταση «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» που θα ανεβάσουν σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου τον Απρίλιο στο φιλόξενο χώρο του House by Phaos στην Καλαμάτα.
Το κλασσικό θεατρικό αριστούργημα του ΦεδερίκοΓκαρθία Λόρκα αν και γράφτηκε το 1936 παραμένει τραγικά επίκαιρο. Η ποιητική γραφή και ο μαγικός ρεαλισμός του ύφους του Λόρκα ξεδιπλώνουν την πολιτική του σκέψη και τον κοινωνικό του προβληματισμό παρουσιάζοντας το δράμα πέντε γυναικών που έχουν εγκλωβιστεί στην ύπαιθρο, τη ζέστη, το πένθος και το στερεοτυπικό ρόλο μιας ολόκληρης κοινωνίας για το φύλο που εκπροσωπούν. Αν υπάρχει μια λέξη κλειδί για την κατανόηση της ιστορίας αυτής της οικογένειας αυτή θα ήταν η κατάλληλη:καταπίεση. Πλήρης η απουσία αντρικών ρόλων στο έργο, ωστόσο το αντρικό στοιχείο απόν μα πανταχού παρόν ορίζει τις ισορροπίες και τις σχέσεις μέσα στο σπίτι.
Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι πως πρόκειται για μια πραγματική ιστορία αυτή που μας αφηγείται ο Λόρκα μέσω της Μπερνάρντα Άλμπα. Συνέβη στα παιδικά χρόνια του Λόρκα και μιλάει για μια γειτόνισσά του, τη Φρασκίτα Άλμπα, η οποία, όταν πέθανε ο σύζυγός της αποφάσισε να κλείσει τις κόρες της μέσα στο σπίτι. Η ίδια, μάλιστα, κάρφωσε και τα παράθυρα για να μη μπορούν οι γυναίκες αυτές να βγουν προς τα έξω.
Ο Λόρκα, κάνοντας μια μητέρα το σύμβολο της καταπίεσης μέσα σε ένα σπίτι αντί για αυτό της αγάπης,μας δίνει μια αίσθηση κλειστοφοβική, μια αίσθηση εγκλεισμού. Είναι λοιπόν λάθος να πιστεύουμε ότι όσοι εκπροσωπούνται από το χαρακτήρα αυτής της μητέραςείναι τέρατα τα οποία έχουν παράξενα χαρακτηριστικά, έχουν κέρατα και ουρές. Είναι άνθρωποι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, άνθρωποι κανονικοί που ζουν δίπλα μας.
Εν κατακλείδι, η ομάδα και η σκηνοθέτιδα διανύοντας τον όγδοο χρόνο παρουσίας στην πόλη της Καλαμάτας και τα πολιτιστικά δρώμενα και μελετώντας το εμβληματικό αυτό θεατρικό έργο του Λόρκα, την τραγωδία αυτή σε ένα αγροτόσπιτο στην Ανδαλουσία της δεκαετίας του ’30, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως « Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα » δεν είναι ένα έργο που απλώς μας αφορά αλλά στην ουσία του είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε και παλεύουμε.
