Στο σπίτι της βρίσκεται πλέον η 34χρονη Ιωάννα, η οποία νοσηλευόταν στο Θριάσιο νοσοκομείο, μετά την επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε τον Μάιο στην Καλλιθέα.
Επειτα από τρεις μήνες νοσηλείας, η νεαρή κοπέλα πήρε εξιτήριο το μεσημέρι της Τετάρτης 12 Αυγούστου. Η επίθεση με βιτριόλι, που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή, είχε γίνει στην είσοδο του κτιρίου στο οποίο εργαζόταν, στην περιοχή της Καλλιθέας.
Η ίδια χαρακτηρίζει την έξοδό της στον κόσμο ξανά ως «μία πρώτη μικρή νίκη».
Ο Γολγοθάς της, όπως λέει, μέσω ανακοίνωσής της, δεν έχει τελειώσει ακόμα, καθώς θα πρέπει να πηγαίνει τακτικά στο νοσοκομείο. Τέλος, η 34χρονη Ιωάννα ευχαριστεί τους δικούς της ανθρώπους, τους γιατρούς, αλλά και τον απλό κόσμο για τη στήριξή τους.
Ακολουθεί η δήλωση της Ιωάννας:
«Ο πρώτος κύκλος έκλεισε. Σχεδόν τρεις μήνες και επτά (7) χειρουργεία μετά την, εντελώς άδικη, σε βάρος μου απόπειρα ανθρωποκτονίας επιχειρείται η πρώτη έξοδός μου και πάλι στη ζωή.
Τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που μας στήριξαν και μας συμπαραστάθηκαν στον αγώνα που δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε. Αξίζει όμως μια ιδιαίτερη μνεία:
στους αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ. που αφιέρωσαν εκατοντάδες ώρες για να εξιχνιάσουν την εναντίον μου δολοφονική απόπειρα, σε πείσμα όλων εκείνων που τους κατηγορούσαν για αδυναμία επιλύσεως της,
στους ιατρούς, τους νοσηλευτές και το προσωπικό του Θριάσιου Νοσοκομείου που με περιέβαλαν με αγάπη, στοργή και χαμόγελο, χωρίς τη φροντίδα των οποίων δεν θα ήμουν σε θέση να τολμήσω να αντικρίσω τον κόσμο ξανά. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους θεράποντες ιατρούς μου, κ.κ. Μαρία Καλοφώνου, Μαρία Μπάφα, Γεώργιο Κιμιωνή, άριστους επαγγελματίες και ανθρώπους, οι οποίοι με αντιμετώπισαν σαν να ήμουν δικός τους άνθρωπος και με έμαθαν να μη λυγίζω, έκαναν δε τα πάντα για την αποκατάσταση των τραυμάτων μου,
στους συγγενείς μου, που με στήριξαν τόσο πολύ ψυχολογικά και μου συμπαραστάθηκαν στον δύσκολο αγώνα μου,
στους απλούς άγνωστους ανθρώπους, που με τα μηνύματά τους, τα γράμματά τους, τη στήριξή τους και τις ευχές τους συνεχώς μου έδιναν κουράγιο και με έκαναν να πιστεύω πως δεν είμαι μόνη στην προσπάθειά μου.
Εννοείται πως ο Γολγοθάς μου δεν τελειώνει εδώ, αφού για πολλούς ακόμα μήνες θα μπαινοβγαίνω συνεχώς στο Νοσοκομείο. Δεν γνωρίζω επίσης το τελικό αποτέλεσμα και την τελική εικόνα μου, όμως η έξοδός μου στον κόσμο είναι μια πρώτη, μικρή, νίκη.
Σας ευχαριστώ όλους που με στηρίξατε και συνεχίζετε να με στηρίζετε με διακριτικότητα, ευαισθησία και καλοσύνη, δείχνοντάς μου πως ο κόσμος δεν είναι μόνο σκληρός και χυδαίος, αλλά έχει και την πλευρά της αγάπης, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης. Ελπίζω τελικά να τα καταφέρω και να αποδοθεί και η δικαιοσύνη, όπως αρμόζει.
Με σεβασμό και εκτίμηση
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος,
Νικόλαος Αλεξανδρής»
