Κάθε καλοκαίρι τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου για τα ελληνικά τοπία όλο και πληθαίνουν. Αυτή τη φορά, η βρετανική Daily Mail αποθεώνει τη Μάνη σε πρόσφατο ταξιδιωτικό άρθρο της με τον δημοσιογράφο να δηλώνει μαγεμένος από τους εντυπωσιακούς παραδοσιακούς οικισμούς.
Ο Μαρκ Πάλμερ επισκέφτηκε τη Μάνη για πρώτη φορά και όπως γράφει στο δημοσίευμα, πρόκειται ένα «εμπνευσμένο μέρος» . Μάλιστα ο δημοσιογράφος τη συγκρίνει με τη Μύκονο και αναρωτιέται γιατί να θέλει να πάει κανείς στο νησί των Ανέμων όταν οι Μανιάτες είναι περισσότερο φιλικοί και ο προορισμός πιο οικονομικός.
«Όταν φτάσαμε στο μικρό χωριό Γερολιμένας (όχι ότι ξέραμε με βεβαιότητα ότι φτάσαμε εκεί, καθώς όλες οι πινακίδες είναι γραμμένες μόνο στα ελληνικά και ελάχιστοι ντόπιοι μιλούν αγγλικά), νόμιζα ότι είχαμε πέσει πάνω σε μια μυστική κοινωνία. Ήμασταν πρωτοπόροι. Κάτι που ήταν σαφώς ανοησία, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του σύντομου ταξιδιού μας σκεφτόμουν συνεχώς: γιατί να θέλει κάποιος να πάει στη Μύκονο και να πληρώσει 200 ευρώ για μια ξαπλώστρα, όταν μπορείς να έχεις μια ολόκληρη παραλία για τον εαυτό σου στη Μάνη και οι άνθρωποι είναι πολύ πιο φιλικοί;».
Πώς όμως τον υποδέχθηκαν στη Μάνη; Ξεκινώντας την περιγραφή του, αναφέρει: «Το να φτάσετε στη Μάνη δεν είναι πρόβλημα, καθώς τόσο η British Airways όσο και η easyJet πραγματοποιούν πτήσεις στην Καλαμάτα από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.
Το αεροδρόμιο της Καλαμάτας δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά μου θύμισε ένα ετοιμόρροπο αντίστοιχο της Καραϊβικής- ένα διώροφο κτίριο, με τις αφίξεις στη μία άκρη, τις αναχωρήσεις στην άλλη και ένα καλά εξοπλισμένο μπαρ στο ενδιάμεσο.
Είχαμε κανονίσει να νοικιάσουμε αυτοκίνητο από μια μικρή τοπική εταιρεία, αντί για μια από τις μεγάλες εταιρείες. Αυτό σήμαινε ότι μας υποδέχθηκε ένας άνδρας από την εταιρεία My Car κρατώντας μια πινακίδα με τα ονόματά μας, ενώ το αυτοκίνητο ήταν σταθμευμένο ακριβώς έξω. Μια εντυπωσιακή γυναίκα με μακρύ, φουσκωτό φόρεμα και ακριβά γυαλιά ηλίου μας περίμενε για να παραδώσει τα κλειδιά.
“Οποιοδήποτε πρόβλημα έχετε, καλέστε με”, είπε. Όταν τη ρώτησα αν είχε έναν χάρτη της Μάνης, ζήτησε συγνώμη και μου είπε: “Ακολουθήστε με”. Πράγμα που κάναμε, μέχρι το ιστορικό κέντρο της πόλης, όπου αγόρασε έναν χάρτη και μας ζήτησε να τον αφήσουμε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου για μελλοντικούς πελάτες.
Αλλά δεν είχε τελειώσει ακόμα. “Πριν κατεβείτε στην ακτή, πρέπει να δείτε αυτό”, είπε, διασχίζοντας το δρόμο και φτάνοντας στην πλατεία, μας έδειξε την πανέμορφη μικρή εκκλησία των Αγίων Αποστόλων του 11ου αιώνα. Ο σεισμός του 1986 την γκρέμισε, αλλά ξαναχτίστηκε”.
Χαρήκαμε γι’ αυτή την απρογραμμάτιστη εκδρομή, όχι μόνο επειδή μάθαμε ότι οι πρώτοι πυροβολισμοί του εμφυλίου πολέμου του 1821 -που οδήγησε τελικά στην απελευθέρωση της χώρας από τους Οθωμανούς Τούρκους- έπεσαν στην Καλαμάτα.
Τα λέμε στο αεροδρόμιο σε τρεις ημέρες και μην ξεχάσετε να γεμίσετε το αυτοκίνητο με βενζίνη”, είπε η κυρία My Car.
Τα χωριά, το ξενοδοχείο, το φαγητό που δοκίμασε στη Μεσσηνιακή Μάνη
Στη συνέχεια περιγράφοντας το πρόγραμμα που ακολούθησε, λέει: «Πριν κατευθυνθούμε προς τα νότια, σταματήσαμε για ένα γεύμα σε ένα εστιατόριο που ονομάζεται Ego στην παραλία (Καλαμάτα), όπου το σπιτικό τζατζίκι ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που παίρνεις σε πλαστικό δοχείο από τα βρετανικά σούπερ μάρκετ. Ακολούθησε μια υπέροχη ελληνική σαλάτα.
Αισθανθήκαμε locals – και τώρα η Μάνη ήταν όλη δική μας, με τα βουνά του Ταϋγέτου να διατρέχουν τη ράχη της στα αριστερά μας και τα σκούρα μπλε, φιλόξενα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου στα δεξιά μας.
Σχεδόν κανείς δεν κυκλοφορούσε στο δρόμο και μετά από λιγότερο από μία ώρα οδήγησης, αντισταθήκαμε στον πειρασμό να σταματήσουμε στην Καρδαμύλη, όπου ο Patrick και η Joan Leigh Fermor έχτισαν την υπέροχη βίλα τους σε ένα προνομιακό σημείο τη δεκαετία του 1960, επειδή είχαμε προγραμματίσει να περάσουμε από εκεί στην επιστροφή.
Αντ’ αυτού, συνεχίσαμε μέχρι το τοπίο να γίνεται όλο και πιο σεληνιακό -σχεδόν καθόλου δέντρα, γιγάντιοι ογκόλιθοι, ακανθώδεις θάμνοι- πριν φτάσουμε στον Γερολιμένα.
Τη δεκαετία του 1870, αυτό ήταν ένα ακμάζον λιμάνι. Σήμερα, είναι ένα ανεπιτήδευτο χωριό με μερικές βάρκες που κουνιούνται, μια πεντακάθαρη παραλία με βότσαλα (στο μέγεθος αυγών στρουθοκαμήλου), δύο ή τρεις ταβέρνες, ένα παντοπωλείο και, κυρίως, το ξενοδοχείο Kyrimai στη νότια άκρη του.
Είναι ένα πανέμορφο μέρος για να μείνετε: πατώματα που τρίζουν και διπλές πόρτες, πέτρινες βεράντες (κάποιες ιδιωτικές, κάποιες κοινές), πισίνα και προβλήτα με σκαλοπάτια που οδηγούν στη θάλασσα. Το εστιατόριο που λειτουργεί όλο το 24ωρο, σκαρφαλωμένο πάνω σε βράχια, βλέπει προς το χωριό από τη μία κατεύθυνση και προς την άλλη προς την ακτή – και όλο αυτό το κατασκεύασμα εντάσσεται αβίαστα στο γύρω τοπίο.
Φάγαμε υπέροχα και κοιμηθήκαμε καλά. Το πρώτο μας πρωινό, περπατήσαμε στο χωριό και κλείσαμε τραπέζι στην ταβέρνα Mani Mani».
Η μαγευτική Βάθεια, το Τέναρο
Ακολούθως, στο άρθρο του ο Μαρκ Πάλμερ περιγράφει τα μέρη που επισκέφτηκε στην καρδιά της Λακωνικής Μάνης, τη Βάθεια και το απόκοσμο και επιβλητικό Ακρωτήριο Ταίναρο.
«Κατευθυνθήκαμε προς τη Βάθεια και ακόμα κανείς άλλος δεν φαινόταν να είναι τριγύρω. Ήταν ευτυχισμένα απόκοσμα, ακόμα περισσότερο όταν φτάσαμε στη Βάθεια, μια εγκαταλελειμμένη συλλογή πύργων που κάποτε πολεμούσαν οι διαφιλονικούμενες φυλές. Μια αναφορά από το 1805 αναφέρει ότι ένας θρησκευτικός πόλεμος μαινόταν στο χωριό για 40 χρόνια και κόστισε 100 ζωές.
Παρατηρήσαμε ότι μερικοί από τους πύργους έδειχναν σημάδια κατοίκησης. Αυτό έκανε τη σύζυγό μου να αρχίσει να σκέφτεται ότι δεν θα χρειαστεί να πληρώσουμε πολλά. Προχώρησα γρήγορα τη συζήτηση, και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το ακρωτήριο Τενάρο, το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας και φημολογείται ως είσοδος στο βασίλειο του Άδη, μέσω του οποίου ο Ηρακλής έσυρε τον Κέρβερο, τον τρικέφαλο σκύλο φύλακα του Κάτω Κόσμου. Μπορεί να φτάσει κανείς μόνο με τα πόδια και, όπως αρμόζει, είναι τόσο όμορφο όσο και άγριο».
Η κουκλίστικη Καρδαμύλη, οι παραλίες…και τα κουνούπια
Περιγράφοντας την Καρδαμύλη ο δημοσιογράφος της Daily Mail αναφέρει: «Η Καρδαμύλη, όπου σταματήσαμε κατά την επιστροφή μας, δεν έχει τίποτα το άγριο. Είναι μαγευτική.».
Δεν παρέλειψε, φυσικά, να επισκεφτεί το υπέροχο σπίτι του Πάτρικ Λη Φέρμορ στη Μάνη. «Η διακριτική πινακίδα δίπλα στον κεντρικό δρόμο δείχνει απλώς προς την ακτή και λέει: “Το σπίτι του Paddy και της Joan Leigh Fermor”. Αλλά ακόμη και έτσι, δεν είναι εύκολο να το βρει κανείς. Ο Paddy, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 96 ετών το 2011, κληροδότησε το σπίτι στο Μουσείο Μπενάκη. Μπορεί να νοικιαστεί το καλοκαίρι, αλλά είναι επίσης ανοιχτό για το κοινό ορισμένες ημέρες της εβδομάδας.
Συζητήσαμε με διάφορους θαυμαστές του Paddy καθώς περιπλανιόμασταν από δωμάτιο σε δωμάτιο και καθίσαμε στη βεράντα, προτού τελικά πάμε για γεύμα στο Lela’s, το εστιατόριο που ανήκε στην οικονόμο του Leigh Fermors και τώρα διευθύνεται από τον γιο και τα εγγόνια της».
Στο τέλος του άρθρου του ο Πάλμερ κάνει ειδική μνεία για τις παραλίες…αλλά και τα επιθετικά κουνούπια. «Ακριβώς στα βόρεια της Καρδαμύλης υπάρχει μια υπέροχη παραλία με βότσαλα. Μπαίνοντας στη θάλασσα αισθανθήκαμε σαν να έχουμε μπει σε μια άλλη εποχή – όπως και η τελευταία μας στάση στο μικροσκοπικό χωριό Μεγάλη Μαντινεία, περίπου 20 λεπτά από την Καλαμάτα, όπου είχαμε κλείσει διαμονή στο Villa Vager Mani. Το δωμάτιό μας ήταν στον τελευταίο όροφο, με μια τεράστια βεράντα που έβλεπε από τις στέγες προς τη θάλασσα.
Πριν από το δείπνο, οδηγήσαμε στην ακτή και κολυμπήσαμε, μετά σταματήσαμε ξανά… και ξανά, κάθε βουτιά πιο μελαγχολική από την προηγούμενη.
Πώς ένα μικρό χωριό σαν αυτό μπορεί να συντηρεί τρεις ταβέρνες, δεν μπορώ να καταλάβω. Διαλέξαμε την πιο κοντινή στην εκκλησία, παραγγέλνοντας αυτό που αποκαλούσαν “τοπικό κουνέλι”. Νοστιμότατο, αλλά τα κουνούπια ήταν πολύ επιθετικά.
“Έχετε καθόλου εντομοαπωθητικό; Ρώτησα τη φιλική υπεύθυνη, η οποία μιλούσε ελάχιστα αγγλικά. Ανασήκωσε τους ώμους. Οπότε, με έτρωγε λίγο ακόμα η φαγούρα. Τότε, δύο λεπτά αργότερα, έφτασε με ένα ποτήρι γεμάτο με ξύδι και μου έκανε χειρονομίες. Ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να ψεκάσω με αυτό το πράγμα τα γυμνά μου πόδια και τους αστραγάλους μου.
Κάτι που έκανα – και κανένα κουνούπι δεν με πλησίασε για το υπόλοιπο της βραδιάς. Μακάρι όλα στη ζωή να ήταν τόσο απλά», καταλήγει με χιούμορ ο δημοσιογράφος.
Πηγή: www.iefimerida.gr
