Κύριε Διευθυντά,
Πληροφορηθέντες ἐκ δημοσιεύματος εἰς τό ὑπ’ ἀριθμ. 221 φύλλον τῆς 30-10-2019 τῆς ἐφ. «Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια» ὅτι γίνεται ἀναφορά εἰς τό πρόσωπον ἡμῶν, ἐπάγομαι τά κάτωθι:
Ἀναφορικῶς μέ τήν ὑπόθεσιν τῆς προσφάτως καταγγελλομένης κακοποιήσεως ἀνηλίκου εἰς τήν Μάνην καί τήν ἄσκησιν αὐτεπαγγέλτως ποινικῆς διώξεως ἐκ τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν Γυθείου, εἰς βάρος κληρικοῦ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, προσθέτω εἰς ὅσα ἤδη ἔχω δηλώσει, ὅτι εἰς τοιαύτας περιπτώσεις ἐνεργοῦμεν, οὐχί ἐπιπολαίως καί ἀβασανίστως, ἀλλά μετά πολλῆς συνέσεως, διακρίσεως καί σοβαρότητος, τηροῦντες ἐπακριβῶς καί ἀπαρεγκλίτως τούς θεσμούς τῶν ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας καί τούς Ποινικούς νόμους τῆς Πολιτείας καί τούς εἰδικούς νόμους ἐντός τοῦ κράτους Δικαίου καί τῆς ΕΣΔΑ. Εἰδικότερον, ὁ Μητροπολίτης, ὡς Ἐκκλησιαστική Ἀρχή καί Θεσμός, συμφώνως τῷ Καταστατικῷ Χάρτῃ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ν.596/77), λειτουργεῖ καί ἐνεργεῖ βάσει νόμων καί οὐχί φημῶν. Δι’ αὐτάς, τάς τελευταίας, τό μόνον τό ὁποῖον δύναται νά πράξῃ εἶναι ἡ Ποιμαντική Συμβουλευτική, ἡ ὁποία ἐν τῇ Ἱερᾷ ἡμῶν Μητροπόλει, συντελεῖται συνεχῶς μέ τάς ἱερατικάς συνάξεις, ἀλλά καί εἰς προσωπικόν ἐπίπεδον, εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς καί δή, ἐνίοτε, διά αὐστηροτάτων συμβουλῶν, ἐπιπλήξεων, πειθαρχικῶν μέτρων ἀλλά καί πατρικῶν διδασκαλιῶν καί καταλλήλων νουθεσιῶν. Ἰδίᾳ, εἰς θέματα ἠθικῶν παρεκτροπῶν ὑπάρχει μηδενική ἀνοχή, καθ’ ὅτι ταῦτα εἶναι θανάσιμα ἁμαρτήματα καί εἰδεχθῆ ἐγκλήματα. Οὐδέποτε καί εἰς καμμίαν ἀπολύτως ἐκτροπήν ἤ ἀσέβειαν ἤ παράβασιν τοῦ καθήκοντος ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν μας ἐσιωπήσαμεν ἤ ἠμελήσαμεν ἤ ἠδιαφορήσαμεν, ἀλλ’ τοὐναντίον ἐπράξαμε τά δέοντα καί θά συνεχίσωμεν νά πράττωμεν, ὅ,τι δηλαδή διακελεύουσι οἱ Ἱεροί Κανόνες καί τό Πειθαρχικόν Δίκαιον. Ὡς ἐπίσης καί ἐπαινέσαμεν καί ἐπαινοῦμεν τάς εὐλαβεῖς καί θεοσεβεῖς πράξεις αὐτῶν, αἱ ὁποῖαι καί πλεῖσται εἶναι καί κοσμοῦν τήν ἱστορικήν Ἱεράν ἡμῶν Μητρόπολιν.
Εἰς τήν συγκεκριμένην περίπτωσιν, οὐδέποτε εἶχον προφορικήν ἤ γραπτήν ἀναφοράν ἤ καταγγελίαν εἰς βάρος τοῦ ἐν λόγῳ κληρικοῦ. Χωρίς βεβαίως νομίμου καταγγελίας, καί χωρίς δικονομικήν διακρίβωσιν δέν δύναται ὁ ἑκάστοτε Μητροπολίτης νά προχωρήσῃ εἰς δικονομικήν ἐνέργειαν. Εἰς τήν συγκεκριμένην δέ περίπτωσιν, εὐθύς ὅτε ἐγένετο ἡ ἐπίσημος καί νόμιμος κοινοποίησις τοῦ ἐγγράφου τῆς ἀσκήσεως ποινικῆς διώξεως τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν Γυθείου εἰς ἡμᾶς, ἀμελλητί, πράξαμε τά δέοντα. Ἤτοι: Ἐθέσαμεν εἰς ἀργίαν τόν ἐν λόγῳ κληρικόν, (ἄρθρον 102 Ν.5383/32), ὅπερ σημαίνει ἀπαγορεύσαμεν εἰς αὐτόν τήν ἐπιτέλεσιν πάσης ἱεροπραξίας μέχρι τῆς ἐκδόσεως τῆς ἀποφάσεως τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου καί συνάμα ἠσκήσαμεν ἐκκλησιαστικήν ποινικήν δίωξιν καί ὡρίσαμεν τακτικόν ἀνακριτήν διά τά περαιτέρω λαβόντες ὑπ’ ὄψιν καί τά ἐν τοῖς ἄρθροις 100 καί 156-159 τοῦ Ν. 5383/32 ὁριζόμενα, συνωδᾴ καί τῷ ἄρθρῳ 44 Ν.590/77. Ἐν συνεχείᾳ, ἐπροχωρήσαμεν κατά τόν πρέποντα χρόνον καί διά τό ἀδιάβλητον τῶν ἐνεργειῶν μας εἰς τάς γνωστάς, ἁδρομερεῖς, διά τήν λεπτότητα τοῦ θέματος καί τό κῦρος τῆς Ἐκκλησίας, δηλώσεις μας μέ Δελτίον Τύπου, τό ὁποῖον καί ἐκοινοποιήθη εἰς ἅπαντα τόν ἡμερήσιον Τύπον.
Ἐπειδή, ὅμως, ἡ ὅλη σοβαρή αὐτή ὑπόθεσις ἐκκρεμεῖ ἐνώπιον τῆς Ποινικῆς Δικαιοσύνης, ἡμεῖς, ὀφείλομεν ὅπως τηρήσωμεν τόν ἀπαραίτητον σεβασμόν erga omnes, καθ’ ὅτι ἐκείνη, ἡ ἀμερόληπτος Δικαιοσύνη, θέλει κρίνει ἁρμοδίως εἰς ὅλους τούς βαθμούς. Ταῦτα ἐπεξηγηματικῶς σχετικῶς μέ τό δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος σας καί παρακαλῶ ὅπως ἀποκαταστήσετε τήν ἀλήθειαν ἀναφορικῶς μέ τό πρόσωπόν μου καί τήν ἀνύστακτον ἐπισκοπικήν μου διακονία.
Μετ’ εὐχῶν.
Ο Μητροπολίτης ο Μάνης Χρυσόστομος Γ’
