*του Δημήτρη Απόκη
Έχουμε κλείσει επίσημα ένα χρόνο σχεδόν το σύνολο του πλανήτη τελεί υπό κατάσταση πανδημίας και οι περισσότερες χώρες και ειδικά στην Ευρώπη ταλανίζονται κοινωνικά και οικονομικά, από τα αλλεπάλληλα lockdown, τα οποία με τον τρόπο που γίνονται αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δεν λειτουργούν αλλά δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Ειδικά στη χώρας μας, μια χωρά που είναι ευλογημένη από το Θεό να είναι η χώρα του ήλιου, το πρόβλημα έχει αρχίσει να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις και εάν σύντομα δεν γίνει κάτι οι επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα θα είναι όχι απλά τραγικές, αλλά καταστροφικές.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε, δυστυχώς, εισέλθει σε παγκόσμια κλίμακα σε μια εποχή που οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αντικατασταθεί από τη αποχαύνωση των social media,γνωστών και ως μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Στην πραγματικότητα μιλάμε για το πιο λάθος όνομα που έχει δοθεί για ένα φαινόμενο. Το πραγματικό τους όνομα πρέπει να είναι μέσα κοινωνικής αποξένωσης και καταστροφής των ανθρώπινων σχέσεων.
Επίσης, οι νέες γενιές τα παιδιά μας, ζούνε σε μια εποχή που η εκπαίδευση έχει πάει περίπατο. Με το ζόρι τα παιδιά μιλούν Ελληνικά, και η κοινωνική τους διαπαιδαγώγηση γίνεται μέσα από ένα κινητό τηλέφωνο, στο Instagram, το Facebook, και το Twitter. Η εποχή που τα παιδιά έπαιξαν στην αλάνα, το πάρκο, την παιδική χαρά, έχει παρέλθει δυστυχώς ανεπιστρεπτί, και δυστυχώς μαζί της η δημιουργία συγκροτημένων ανθρώπων. Διότι όσο και να προχωρήσει η τεχνολογία, ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό όν. ¨όταν λοιπόν, χάσει την κοινωνικότητα, χάνει και την ανθρωπιά του, το συναίσθημα, τη ζωή ευρύτερα, με αποτέλεσμα να εξελίσσεται, σε ένα άβουλο, καταθλιπτικό, και αντικοινωνικό όν.
Λόγω όλης αυτής της τραγικής κατάστασης, έχει χαθεί και κάτι που παραδοσιακά στήριξε τις πραγματικά ανθρώπινες κοινωνίες, τα ευνομούμενα κράτη και τις επιτυχημένες χώρες. Αυτό που εμείς οι πιο παλιοί αποκαλούμε ατομική ευθύνη.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η πανδημία του Covid19, είναι επικίνδυνη και απειλητική για τη ζωή του ανθρώπου. Όσοι πλέκουν σενάρια συνομωσίας γύρω από αυτό τον επικίνδυνο ιό δεν είναι απλά ανόητοι, αλλά επικίνδυνοι. Τα μέτρα για την αντιμετώπισή της είναι απαραίτητα και κανείς σώφρων άνθρωπος δεν διαφωνεί με αυτό.
Την ίδια στιγμή, όμως είναι ακόμη πολύ πιο επικίνδυνο όταν οδηγούμαστε σε μια κατάσταση στην οποία τα μέτρα αντιμετώπισης γίνονται πιο επικίνδυνα και καταστροφικά από τον ίδιο τον κίνδυνο που καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Όπως ανέφερα ήδη η Ελλάδα είναι η χώρα του ήλιου, με τον καταπληκτικό Αττικό ουρανό της πρωτεύουσας της, με τα καταπληκτικά και παραδεισένια νησιά της, με τα πανέμορφα τοπία και βουνά της. Είμαστε ένας λαός που έχει στο DNA του, τη φύση και τη θάλασσα και κανείς δεν μπορεί αυτό να μας το στερήσει.
Σε αυτά τα αγαθά που έσωσε ο Θεός σε αυτό τον τόπο στηρίζεται η κοινωνία και η οικονομία, η ίδια η ύπαρξη της πατρίδας μας. Και οτιδήποτε αγνοεί και πηγαίνει κόντρα σε αυτό, είναι ξεκάθαρη πορεία προς την καταστροφή. Και δυστυχώς είναι μια πορεία στην οποία έχουμε εισέλθει, χωρίς να φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ.
Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς. Καλά τα ευχολόγια, λύση υπάρχει;
Λύση κατά την προσωπική και ταπεινή μου άποψη υπάρχει, αλλά δεν είναι μια λύση εύκολη είναι μια λύση που απαιτεί ηγεσίες με κότσια, δημιουργικότητα και στρατηγική. Και πάνω από όλα είναι μια λύση η οποία απαιτεί αυτό που δυστυχώς έχουμε απωλέσει, αλλά πρέπει άμεσα να ανακτήσουμε. Είναι λύση που απαιτεί, ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ.
Τα ατέρμονα και χωρίς σχέδιο και κατάληξη lockdown δεν μπορούν να συνεχιστούν. Στην ουσία σκεπάζουν προσωρινά το πρόβλημα και δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερο και πιο καταστροφικό.
Ο κόσμος έχει οδηγηθεί στην κατάθλιψη, η κοινωνία έχει απορυθμιστεί, και η οικονομία έχει καταστραφεί, και δεν πρόκειται για κινδυνολογία. Με ευχολόγια, οικονομικές ενισχύσεις, και πέταμα της μπάλας στην εξέδρα και έχει ο Θεός, δεν λύνονται προβλήματα τέτοιου μεγέθους και επικινδυνότητας.
Δεν φταίει ο κόσμος, ειδικά στην Ευρώπη, και στη χώρα μας, που κάποιοι άχρηστοι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες, που οι απλοί ευρωπαίοι πολίτες τους χρυσοπληρώνουν, υποτίθεται, για να σκέφτονται και να σχεδιάζουν μια καλύτερη ζωή για αυτούς, που τα έκαναν μπάχαλο με τη στρατηγική του εμβολιασμού. Έχουμε βαρεθεί για δεκαετίες τα προβλήματα σε όλα τα επίπεδα να διογκώνονται και η Ευρωπαϊκή Ένωση να συζητά και να συσκέπτεται. Με την πανδημία αυτή η αχρηστία, όχι απλά επιδεινώθηκε, χτύπησε κόκκινο.
Τα ψέματα έχουν τελειώσει, έχει φτάσει η ώρα για δύσκολες, αλλά απόλυτα αναγκαίες αποφάσεις. Τα ατέρμονα lockdown δεν μπορούν να συνεχιστούν. Με σχέδιο και επίκληση της ατομικής ευθύνης όλων μας πρέπει να προχωρήσουμε στο άνοιγμα της οικονομίας και κυρίως της κοινωνίας, για να ξαναγίνουμε επιτέλους άνθρωποι.
Η ευθύνη για κάτι τέτοιο βρίσκεται πρώτα στις ηγεσίας, αλλά το κύριο βάρος πέφτει σε καθέναν από εμάς. Με ατομική ευθύνη μας και μέχρις ότου οι εμβολιασμοί προχωρήσουν και η επιστήμη κάνει αυτό που ξέρει να κάνει, πρέπει να πάρουμε την ευθύνη μαζί με το κράτος και να ξαναγίνουμε άνθρωποι.
Δεν πρόκειται για κάλεσμα σε αντίδραση και ανομία. Το ακριβώς αντίθετο πρόκειται για κάλεσμα σε ανάληψη ευθύνης με στόχο την διάσωση της ίδιας της ψυχική μας υγείας, των παιδιών μας, της οικονομίας, της κοινωνίας, της χώρας μας, της φύσης μας ως άνθρωποι.
Όλοι μας, ας αναλάβουμε την ευθύνη και ας ανοίξουμε πάλι τη ζωή μας.
Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
