Ο Παναγιώτης Μπαχράμης αγωνίστηκε επτά χρόνια με την φανέλα της Μαύρης Θύελλας την τίμησε και με το παραπάνω αφού ήταν αρχηγός με όλη την σημασία της λέξης. Την αγάπησε και αγαπήθηκε από τον φίλαθλο κόσμο της όσο ελάχιστοι ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τα μελανόλευκα στην μακρόχρονη ιστορία της.
Το ταξίδι από τον κόλπο της Κυπαρίσσιας με προορισμό τον ουρανό ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου 2010 εκείνη την αποφράδα μέρα τότε που με απίστευτα τραγικό τρόπο γράφτηκε ο επίλογος. Πέρασαν εννιά χρόνια από τότε που μας αποχαιρέτησες πραγματοποιόντας το μεγαλύτερο ταξίδι της καριέρα σου ’’γεννήθηκες στο βλέφαρο του κεραυνού και έσβησες κυλώντας στα νερά’’ όπως τραγουδούσε ο αγαπημένος σου Νίκος Ξυλούρης, πάντα έβρισκες τον τρόπο να επικοινωνείς με ιδιαίτερους ανθρώπους που συγκέντρωναν πάνω τους όλες τις αρετές της ζωής.
Η απουσία σου στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της ομάδας μας είναι αναντικατάστατη μας λείπεις Ποτούλη, λείπεις στις δύο πανέμορφες κόρες σου την Μαρία και την Γεωργία λείπεις στο έτερο ήμισύ σου την αγαπημένη σου Έφη λείπεις στους παλιούς σου συμπαίκτες και φίλους τον Νίκο, τον Θωμά, τον Μάκη, τον Χρήστο, τον Βαγγέλη, τον Σωτήρη, τον Τάκη, τον Κώστα και από τα υπόλοιπα παιδιά που βάδισες στο ίδιο μονοπάτι για τον ίδιο στόχο και στον Αβράμη λείπεις σε θυμάται πάντα, λείπεις γενικά απ´όλη την Καλαμάτα γιατί ήσουν τέτοιο παιδί που σε αγαπούσαν όλοι.
Οι εικόνες δεν σβήνουν, η μορφή δεν ξεθωριάζει, μα υπάρχει και η πραγματικότητα που δυστυχώς παραμένει αδυσώπητη. Γι’ αυτό, όπως κι εκείνος, σηκώνουμε σήμερα κι εμείς το βλέμμα μας προς τον ουρανό, με την κρυφή ελπίδα ότι ίσως τον δούμε να μας γνέφει από εκεί ψηλά από την γειτονιά των αγγέλων θέλοντας να μας στείλει ένα μύνημα ότι βρίσκεται κοντά μας.
Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος.
