Επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τη δρα Νάνσι Ντόνοβαν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής «JAMA Psychiatry», δείχνει ότι η μοναξιά είναι πιθανό να αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου για να βρουν τα επίπεδα των πλακών του β-αμυλοειδούς σε 79 φαινομενικά υγιείς ανθρώπους με μέση ηλικία 70 ετών, οι οποίοι στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε ψυχολογικά τεστ για να διαπιστωθεί πόση μοναξιά ένιωθαν.
Διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι με προκλινικές ενδείξεις Αλτσχάιμερ είναι πάνω από επτά φορές πιθανότερο να νιώθουν μοναξιά, σε σχέση με όσους δεν έχουν τα προειδοποιητικά σημάδια της νόσου. Όμως οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι, παρά τη συσχέτιση που διαπιστώθηκε, παραμένει ασαφές κατά πόσο όντως η κοινωνική απομόνωση ενός ανθρώπου αποτελεί μία από τις αιτίες της νόσου ή απλώς ένα από τα συμπτώματα που τη συνοδεύουν.
Οι επιστήμονες θα συνεχίσουν να μελετούν τη νευροβιολογία της μοναξιάς, ελπίζοντας να ανακαλύψουν νέους παράγοντες που σχετίζονται με το Αλτσχάιμερ, έτσι ώστε να γίνει εφικτή η πιο έγκαιρη και άρα καλύτερη πρόληψη της νόσου.
(Νέες) Ελπίδες από (νέο) φάρμακο κατά του Αλτσχάιμερ
Κινητικότητα παρατηρείται τελευταία στο πεδίο των αρμακευτικών ερευνών για τη νόσο Αλτσχάιμερ, αν και είναι ακόμη πρόωρο να πει κανείς με βεβαιότητα αν κάποια από τις νέες ουσίες που δοκιμάζονται, όντως θα αποτελέσει ένα νέο «όπλο» κατά της ανίατης νευροεκφυλιστικής νόσου.
Μια νέα ουσία, που δοκιμάσθηκε με επιτυχία σε μικρή κλινική δοκιμή, δημιουργεί πάντως ελπίδες ότι μπορεί επιτέλους να καταστεί εφικτή μια πιο αποτελεσματική θεραπεία της νόσου, αν μια μεγαλύτερη μεγαλύτερη κλινική δοκιμή αποδειχθεί επιτυχής στο να «φρενάρει» πραγματικά την έκπτωση των μνημονικών και νοητικών λειτουργιών των ασθενών.
Το νέο πειραματικό φάρμακο, που παρουσίασαν στο ιατρικό περιοδικό «Science Translational Medicine» Αμερικανοί επιστήμονες με επικεφαλής τον Μάθιου Κένεντι του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο-Ντάνβερ, μπλοκάρει ένα ένζυμο-στόχο (BACE1), μειώνοντας δραστικά και με ασφάλεια τις τοξικές πλάκες της πρωτεΐνης β-αμυλοειδούς.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: iatropedia.gr
