Σχέσεις, μια λέξη που κρύβει μέσα της την πολυπλοκότητα της απλότητας. Και που, αν οι καταστάσεις ή οι άνθρωποι αφαιρέσουν το αρχικό «σ» της λέξης, σου υποδεικνύει ότι πρέπει να ξεφορτωθείς κάτι περιττό για την ομαλή λειτουργία του συναισθηματικού οργανισμού σου.
Είναι λοιπόν κι αυτό, θέμα προοπτικής. Νομίζεις πως μεγαλώνοντας θα αποκτήσεις αυτό που λέμε το «holy grail» ( όχι, δεν είναι πόκεμον ) στους χρυσούς κανόνες μιας δυνατής σχέσης. Στην ουσία αυτό που γίνεται είναι απλά να μάθεις το τι θέλεις εσύ. Κι αυτό ακόμα παίζεται, γιατί υπάρχουν φορές που γνωρίζεις ένα άτομο που σε κάνει να ανακαλύψεις τί ήταν αυτό που ήθελες τελικά.
Πρωταρχικό ρόλο παίζει ο άνθρωπος και το κατά πόσο θα αφήσεις τα πάθη σου να σε παρασύρουν προσπαθώντας να βιώσεις έντονα συναισθήματα, με πλώρη ένα αβέβαιο μέλλον και προορισμό το «μαζί». Μήπως λίγες φορές είναι εκείνες που έχεις σκεφτεί το τι πήγε στραβά τελικά ενώ όλα ξεκίνησαν τόσο γαμάτα, στιγμές γεμάτες χαμόγελα, αγκαλιές πολλά υποσχόμενες, καυτές νύχτες που το σώμα σου αναστέναζε, ψιθυρίζοντας τον ορισμό του έρωτα.
Όλα στην αρχή είναι τέλεια, σχεδόν χολιγουντιανά, ξέρεις, που το μόνο που σε απασχολεί είναι να μη σας πέσει κάτω στο πάτωμα η φρυγανιά ενώ τρώτε πρωινό. Κι αυτό γιατί στην αρχή δε σου χτυπάει την πόρτα η ρουτίνα, θέλεις να νιώθεις μια θεότητα στα μάτια του δικού σου ανθρώπου και στην ουσία τυφλώνεσαι οικειοθελώς. Γιατί – κακά τα ψέματα – ο έρωτας είναι δωρεάν ναρκωτικό και μάλιστα το πιο δυνατό του κόσμου.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: pillowfights.gr
