Επί χρόνια πέφτεις πάνω στους λάθος ανθρώπους, πίνεις κάβες-υγρών ή αερίων-, τρως ψυγεία-μεταφορικά ή κυριολεκτικά-, κλαις στη θέα ενός πεινασμένου παιδιού ή ακόμη και πολιτικού. Βρίζεις θεούς και δαίμονες, καταριέσαι την τύχη σου που ποτέ η κατάσταση δεν πάει εκεί που θέλεις να πάει, αναρωτιέσαι γιατί εσύ από τα δισεκατομμύρια του κόσμου πρέπει να είσαι αυτός που έγινε στόχος από το ίδιο το σύμπαν για να μαραζώσει σε μια κομματιασμένη από τον πόνο και την αγανάκτηση, μοναχική ζωή.
Κάπου μετά την ενηλικίωση, τότε που ψάχνεσαι λίγο περισσότερο με τα φιλοσοφικά, ψυχολογικά και παραφυσικά, συνειδητοποιείς ότι κανείς δε σ’ έφτυσε, κανείς δεν έγραψε τ’ όνομα σου στη λίστα των «Ερωτικά αποτυχημένων» ούτε έκανε τελετές σε δάση για το ρήμαγμα και την καταδίκη της καρδιάς σου. Κοιτάζεις λίγο πίσω και βλέπεις ότι όσο και να τα λατρεύεις, τα μέλη της οικογένειας σου -συνήθως η μητερούλα κι ο πατερούλης- σε οδήγησαν στον λυπηρό αυτόν δρόμο. Για παράδειγμα: Οι γονείς ή ένας από αυτούς σου έδειχναν αδιαφορία μεγαλώνοντας;
Τρεις πιθανές εκδοχές υπάρχουν για την εξέλιξή σου και το όλο θέμα αναζήτησης συντρόφου.
Α) Αναζητάς αυτά που δεν πήρες από τα οικογενειακά πρότυπα-στη συγκεκριμένη, ψάχνεις κάποιον να σε κάνει είδωλο, να σε λατρεύει και να σου δίνει όση περισσότερη σημασία, εκτίμηση και θαυμασμό χρειάζεσαι.
Β) Αναζητάς αυτό που σου προσέφεραν τα οικογενειακά πρότυπα-σ’ αυτό το παράδειγμα, τρελαίνεσαι και κολλάς με τους ανθρώπους που σε φτύνουν, αδιαφορούν για την ύπαρξη ή τα συναισθήματά σου και είναι δύσκολο να τους κατακτήσεις.
Γ) Συνδυασμός των δύο προηγούμενων εκδοχών. Σε ελκύουν οι αδιάφορες συμπεριφορές κι αν κι όταν τις κατακτήσεις, ζητάς σημασία, τρυφερότητα, εξομολογήσεις και τον παντοτινό έρωτα. Σημειωτέον πως αυτή είναι μονάχα μία εκδοχή.
Και μπαμ! Όλα καταρρέουν! Τόσο καιρό το πιθανότερο που σκεφτόσουν πως ίσχυε ήταν ότι μικροί διάβολοι είχαν κατοικήσει στην πλάτη σου και τώρα σου λένε ότι φταις εσύ; Πάνε καλά; Εσύ; Εσύ που πάντα ήσουν αισιόδοξος; Εσύ που πάντοτε ήσουν ανοιχτός; Εσύ που… Ξεκόλλα όμως! Ναι, εσύ! Τα έβαζες με τα λάθος πράγματα, κατηγορούσες ακόμη και το σκύλο, ενώ στην ουσία εσένα και μόνον εσένα έπρεπε να σιχτιρίζεις.
Όλες αυτές οι μάταιες σχέσεις, όλα αυτά τα τέλματα, όλα τα κλάματα κι οι υστερίες προέρχονταν από τις δικές σου λάθος επιλογές, από τη δική σου έλλειψη κριτικής άποψης. Όχι, όχι, δεν ήθελα να σου βρω ένα ακόμα εξιλαστήριο θύμα, μην απογοητεύεσαι και θλίβεσαι -και όσο κι αν αποστρέφομαι αυτή τη φράση, τώρα θα τη χρησιμοποιήσω-, στο λέει η εμπειρία.
Εγώ, δηλαδή, που πέρασα από βουνά και περιττώματα και που είδα ποια είναι η αλήθεια, σταμάτησα να τρελαίνομαι και να στεναχωριέμαι. Εντάξει! Κι οι γονείς κάνουν λάθη, δεν μπορούμε να τους κυνηγάμε για πάντα και να τους ζητάμε τον λόγο για τα ελαττώματά μας – όχι, ούτε για την εξέλιξή μας. Όντες σοβαροί και ώριμοι ενήλικες-γκουχου!-οφείλουμε να φροντίσουμε μόνοι τον εαυτό μας και να τους συγχωρήσουμε, όπως πρέπει να κάνουμε και με εμάς τους ίδιους. Ωραία, μπορεί να αφεθήκαμε και να οδηγηθήκαμε σε τείχη, όμως δεν ξέραμε τι κάναμε, δεν ξέραμε ότι μας βλάπταμε.
Οπότε, πρώτο βήμα είναι να αφήσουμε τα φταιξίματα στην άκρη-στο κάτω κάτω, ό,τι έγινε, έγινε και ανήκει στο παρελθόν.
Επόμενο βήμα, κοιτάξου στον καθρέφτη και δες ποιος πραγματικά είσαι. Δε με νοιάζει πόσο θα σου πάρει, πρέπει να το κάνεις, το οφείλεις στον εαυτό σου. Κι αν δεν καταφέρεις να δεις τα πάντα, βρες κάποια βασικά πράγματα να εκτιμήσεις ή ακόμα και να θαυμάσεις στο ποιος είσαι. Είσαι καλός στο να απομνημονεύεις αριθμούς ή η αίσθηση της όσφρησής σου νιώθεις πως είναι πιο οξυμένη από των υπόλοιπων; Φτιάχνεις τον πιο ωραίο καφέ ή δίνεις καλές συμβουλές; Έχεις ωραία μάτια ή η πρωινή αναπνοή σου δεν είναι αποκρουστική; Τέλεια! Όλα αυτά κάνουν. Αρκεί να είναι ουσιώδη και σημαντικά για εσένα.
Επόμενο και τελευταίο βήμα; Δες πως αξίζεις περισσότερα από την απόρριψη, τον μαρασμό και την «ατυχία». Αξίζεις να σε διεκδικήσουν, αξίζεις να παλέψουν για να σε κερδίσουν και αποκτήσουν. Γιατί πάντα να μένεις με την καρδιά στο χέρι; Γιατί πάντα να κυνηγάς εσύ; Να λυγίζεις, να πλάθεσαι και να προσπαθείς να αποδείξεις ποιος είσαι για να κερδίσεις τον άλλον; Αφού αξίζεις καλύτερα, πρέπει να έχεις καλύτερα. Να είσαι εσύ με ανοιχτό μυαλό και διάθεση. Ας δείχνεις τη συμπάθειά ή την έλξη σου, αλλά άσε τον άλλον να σου δείξει αυτός πόσο πολύ σε θέλει στην καθημερινότητα και τη ζωή του.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: pillowfights.gr
