…αλλά όχι με μαύρο δάκρυ.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κλάψεις μετά τα Χριστούγεννα, όπως για παράδειγμα: έχει τελειώσει η άδειά σου, ξεκινάει η εξεταστική, αποχωρίζεσαι το εορταστικό πνεύμα. Εμείς όμως δεν θα μιλήσουμε για αυτούς τους λόγους.
Εμείς θα μιλήσουμε για εκείνες τις γλυκές αμαρτίες που μας κάνουν κάθε χρόνο έρμαιο των παθών μας. Ποια είναι αυτά τα αγνά “λάθη” που μας κάνουν να κλαίμε μετά το πέρας των γιορτών;
“Σούζη τρώς και ψεύδεσαι και τρως”
Αποκλείεται να μην έχεις ακούσει την θεϊκή ατάκα της Ρένας Βλαχοπούλου στην ταινία “Η Παριζιάνα”. Μήπως σου θυμίζει κάτι αυτή η σκηνή; Κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα τρως, όπως όλοι μας. Νόστιμα μελομακάρονα, κατάλευκοι κουραμπιέδες και υπέροχες δίπλες είναι μόνο μερικά από τα σνακ που γεύεται ο ουρανίσκος μας και μάλιστα σε καθημερινή βάση.
Η μέρα της βασιλόπιτας αποτελεί μία ξεχωριστή μέρα για εμάς τους λάτρεις των γλυκών, ιδίως αν πρόκειται για κάποια μερακλίδικη βασιλόπιτα η οποία φτιάχτηκε από τα χέρια κάποιας “παλιάς” μαγείρισσας. Η δικαιολογία ότι τρώμε ακόμη ένα κομμάτι, επειδή δεν βρέθηκε ακόμη το φλουρί, είναι απλώς μία δικαιολογία για να πέσουμε με τα μούτρα στο γλυκό. Τρώμε. Και μετά κλαίμε. Τα συν 2 ή συν 3 ή και παραπάνω κιλά είναι δεδομένα.
“Πίνω και μεθώ”
…Μέρα νύχτα τραγουδώ. Λίγο κρασί, λίγο ρακή, λίγο ουίσκι όλο και κάποιο αλκοολούχο ποτό θα βρούμε και θα πιούμε στα γιορτινά τραπέζια. Και μάλιστα θα γεμίσουμε το ποτήρι παραπάνω από 2 ή 3 φορές. Το αλκοόλ ρέει άφθονο, καθώς μετά τα γλυκά, το επόμενο must have δώρο σε ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι είναι ένα μπουκάλι κρασί. Και να που δημιουργήσαμε μία κάβα μεγάλων προδιαγραφών.
Πίνουμε. Και μετά αριθμούμε hangovers. Με το πέρασμα των ημερών μικρές αναλαμπές επισκέπτονται τον νου μας, και εμείς προσπαθούμε να ενώσουμε τα χαμένα κομμάτια από το παζλ μίας αλκοολικής βραδιάς.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: pathfinder.gr
