«Γιατί δε με αγαπάς;» ήταν η ερώτηση μιας παλιάς μου φίλης και συμφοιτήτριας στο σύντροφό της. «Για αστείο τον ρώτησες, ε ;» της είπα γελώντας. «Όχι στα σοβαρά. Και του παραπονέθηκα γιατί ξεχνάει να μου τηλεφωνεί, ενώ εγώ ποτέ δεν τον ξεχνάω ποτέ. Είμαι πάντα εκεί γι`αυτόν. Πάντα διαθέσιμη…» μου απάντησε…
«Αχ!» είπα μέσα μου… Ένα ακόμα «θύμα»… Είναι γυναίκες που «αγαπούν», βαθιά, που για εκείνες, ο σύντροφός τους είναι όλη τους ζωή, έχοντας την προσδοκία ότι κι εκείνος θα τις λατρέψει… Λίγες – για να μην πω ελάχιστες- ζουν στην πραγματικότητα αυτό το όμορφο παραμύθι… Για τις περισσότερες είναι ένα απατηλό όνειρο που δημιουργεί το ρομαντικό μυαλό τους.
Ακόμα και αν η σχέση τους να είναι αδιέξοδη, αν ο «αγαπημένος» τους δεν έχει σωστή συμπεριφορά, εκείνες εμμένουν στην ίδια νοσηρή κατάσταση και συνεχίζουν να «αγαπούν»…
Η περίπτωση της φίλης μου είναι λίγο διαφορετική. Αγαπά βαθιά ναι… Δεν μπορώ να κρίνω αν αξίζει ο σύντροφός της. Από όσα μου έχει διηγηθεί, νομίζω ότι είναι καλή περίπτωση, ωστόσο εκείνη κάνει ένα τραγικό, μοιραίο λάθος. Ποιό; Έχει προσκολλήσει πάνω του, δεν αφήνει τον άνθρωπο να αναπνεύσει, δεν έχει το χώρο και το χρόνο του. Με λίγα λόγια… τον πνίγει… Για να την αντέχει, προφανώς την αγαπάει… Ως πότε όμως θα υπομένει μια ανασφαλή συμπεριφορά; Μια γυναίκα χωρίς αυτοπεποίθηση, παύει να είναι γοητευτική, επιθυμητή… Αυτό είναι νόμος…
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: klik.gr
