Όλοι οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και έχουν τις καλύτερες προθέσεις για να τους το προσφέρουν. Ωστόσο, είναι αδύνατο να περιμένουμε από αυτά να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, όταν αναίσχυντα μπροστά τους βγάζουμε τις χειρότερες πτυχές του εαυτού μας. Το χειρότερο είναι δε ότι τότε όχι μόνο γινόμαστε κακά πρότυπα, αλλά βάζουμε -άμεσα ή έμμεσα- και τα παιδιά σε μια διαδικασία αμφισβήτησης, αγωνίας, ενίοτε και κινδύνου.
Είναι τόσο δύσκολο, λοιπόν, οι μεγάλοι να σταματήσουν…;
Να μιλάνε άσχημα
Το «άσχημα» είναι πολύ σχετικό για τον καθένα και είναι μεγάλη η κουβέντα για τα δικαιώματα που έχει κατακτήσει ο ενήλικας, εν αντιθέσει με ένα παιδί. «Είμαι μεγάλος, θα μιλάω όπως θέλω», μπορεί να πει κάποιος, όμως πριν το κάνει καλό θα είναι να σκεφτεί τι πρότυπο αποτελεί για το παιδί του που αναπόφευκτα θα επαναλάβει κάθε «άσχημη» λέξη του στο σχολείο ή στο παιχνίδι με φίλους.
Να κάνουν υποδείξεις για το πώς να φερόμαστε στα παιδιά μας
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ενοχλητικό για μία μαμά, από το να της λένε (ακόμα και άλλοι γονείς) πώς να φέρεται στο παιδί της και μάλιστα παρουσία αυτού. «Χαλάρωσε, μωρέ, λίγο! Άσε το να φάει ένα ακόμα γλυκό!» μας έχουν πει αμέτρητες φορές και εμείς πασχίζουμε από τη μία να συγκρατήσουμε την ψυχραιμία μας για να μη γίνουμε αγενείς μπροστά στο παιδί μας, και από την άλλη να διατηρήσουμε το κύρος μας, επιμένοντας στην απόφασή μας, η οποία πλέον μας κάνει να φαινόμαστε ως η χειρότερη μαμά του κόσμου.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: mama365.gr
