Κάποιος μεταξύ σοβαρού, αστείου και μερικών άδειων κουτιών μπύρας κοίταξε τον ουρανό με θυμοσοφική διάθεση και είπε: ‘Την οικειότητα μην την πολυψάχνεις σε μία σχέση γιατί αυτή είναι που θα σου διαλύσει το κρεβάτι σου‘. Έπειτα, ρεύτηκε και ρίχτηκε με μανία πάνω στην αναπαυτική κόκκινη βελουτέ πολυθρόνα του σπιτιού της φίλης του.
Το στενάχωρο στην παραπάνω ιστορία είναι ότι πριν προλάβουμε οι υπόλοιποι της παρέας να του δώσουμε τα εύσημα της τόσο σημαντικής κουβέντας του, εκείνος ροχάλιζε σε τονικότητα που σε βάζει σε σκέψεις να ρίξεις σε μία βαλίτσα δύο αλλαξιές και να πάρεις το τρένο που σφυρίζει τόσην ώρα προς τον όποιο προορισμό. Το υπερτέλειο, σε όλο αυτό, είναι ότι η κοπέλα του (πλέον γυναίκα του) ήταν η μόνη που πρόλαβε να σχολιάσει και μάλιστα, πριν την ‘πτώση του τείχους’ το εξής: ‘Έλα εσύ δεν έχεις παράπονο, μια χαρά κοιμάσαι και στον καναπέ‘.
Εκείνο το βράδυ είχαμε γελάσει πολύ. Και πριν και αφότου έρθουν οι μέλισσες και καταλάβουν το περιεχόμενο της κόκκινης πολυθρόνας. Ωστόσο δεν είναι αυτός ο λόγος που μνημονεύω συχνά εκείνο το βράδυ. Είναι τα λόγια περί οικειότητας, είναι και η όλη συμπεριφορά του φίλου μου για να πάρει πίσω (στην πράξη) όλα όσα προηγουμένως είπε που με έκαναν σήμερα να ξαναθυμηθώ εκείνη την βραδιά και να τη μοιραστώ μαζί σου. Κυρίως γιατί κάτι μου λέει ότι κάπου κάπως κάποτε, μπορεί να έχεις κάνει αντίστοιχο στο κορίτσι που τώρα είναι γυναίκα σου ή μία ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: oneman.gr
