Η καψούρα περνάει από πολλά στάδια. Έχει τα πάνω της, που όσο λίγο κρατούν άλλο τόσο σε σημαδεύουν και τα κάτω της, που σε κάνουν να προσκολλάς στα καλά του παρελθόντος με μανία- διεκδικώντας τα πίσω, εδώ και τώρα.
Όταν λοιπόν θα βιώσεις την άσχημη πλευρά της, το να σε πάρει από κάτω είναι το μόνο εύκολο. Διάθεση καμία, ίχνος αυτοεκτίμησης και πλήρης αδιαφορία προς το τι συμβαίνει γύρω σου. Το μόνο που σκέφτεσαι είναι το πρόσωπο που θες να έχεις δίπλα σου, αλλά για χίλιους λόγους, δεν το ‘χεις.
Κατά τη διάρκεια της καψούρας μου, λοιπόν, για μένα υπήρχες μόνο εσύ κι ό,τι γύρω μου σε θύμιζε. Είτε αυτό ήταν πρόσωπα είτε καταστάσεις. Αν κάτι δε σε θύμιζε, μου φαινόταν τόσο αδιάφορο, που το προσπερνούσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Σαν να μην το ‘δα ποτέ. Πέρασε και δεν ακούμπησε, που λένε.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: newlifestyle.gr
